Η μάχη του Βενεβέτο ήταν μια από τις πιο αποφασιστικές μάχες που έγιναν στο μεσαίωνα στην Ιταλία μεταξύ των Χοχενστάουφεν και των Ανδεγαυών και που άλλαξαν την πορεία της Ιταλίας με την κυριαρχία των Ανδεγαυών στη Νότια Ιταλία. Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το νέο βιβλίο μου που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Ελένη Αγγελίνα Δούκαινα, μια πριγκίπισσα της Άρτας, μεταξύ ιστορίας και λογοτεχνίας» από τις εκδόσεις Εντύπωσις.

«Προχωρώντας συνάντησε το στρατό του Μαμφρέδου κοντά στο Βενεβέτο στην πεδιάδα της S. Mariadella Grandell στις 26 Φεβρουαρίου 1266 και τον νίκησε. Ο Μαμφρέδοςαντί να φύγει, κινήθηκε στο κέντρο της σύγκρουσης και σκοτώθηκε... Δεν επιτράπηκε να ταφεί μιας και είχε αφοριστεί από τον πάπα κι έτσι καλύπτεται το σώμα του κοντά στη γέφυρα του Βενεβέτου με μεγάλες πέτρες. Αργότερα το λείψανό του πετάχτηκε στον ποταμό Γκαριλιάνο, σύνορο του βασιλείου με το παπικό κράτος. Αυτή η πράξη έχει αποτυπωθεί κι από τον Dante Allighieri που τότε ήταν ενός έτους και έγραψε στη Θεία Κωμωδία του για αυτή την πράξη να μείνει άταφος ο Μαμφρέδος την διαμαρτυρία του στο Καθαρτήριο, ΙΙΙ,124-132.»

Ποιος ήταν ο Μαμφρέδος και τι σχέση είχε με την πόλη μας την Άρτα, με την κόρη της πολιούχου μας Αγία Θεοδώρα, Ελένη Αγγελίνα Δούκαινα και άλλες πολλές ιστορικές λεπτομέρειες θα τις βρείτε όχι μόνο μέσα στο βιβλίο αλλά και στο βίντεο που κυκλοφόρησε εδώ και καιρό από το Hermes που είναι προϊόν έρευνας και μελέτης για το Κράτος της Ηπείρου και τις δυνάμεις πολιτικής αλλά και πολιτιστικής σχέσης που απέκτησε με την περιοχή της Απουλίας. Επίσης σχεδόν πριν ένα χρόνο παίχτηκε και το θεατρικό έργο (θεατρικός μονόλογος) για την Ελένη Αγγελίνα Δούκαινα στην Ιταλία και συγκεκριμένα στο Φασάνο της Ιταλίας καθώς και στην Άρτα και την Πρέβεζα και Πάτρα με εξαιρετική πρόσληψη από το κοινό, που την αγάπησε, πόνεσε και έκλαψε μαζί της για την τραγική της τύχη και κατάληξη.

Διακρίθηκε ως θεατρικός μονόλογος από της πανελλήνια Ένωση Σεναριογράφων και το ταξίδι αυτό δεν έχει τελειώσει ακόμη. Μπορεί η Ελένη Αγγελίνα Δούκαινα να έζησε σ΄ έναν σκοτεινό μεσαίωνα όπου οι δυνάμεις που την ισοπέδωσαν ήταν σαρωτικές και βίαιες. Εμείς αυτές τις δυνάμεις πολεμούμε και σήμερα απ΄ όπου κι αν προέρχονται, από οποιονδήποτε πύρινο και σκοτεινό λόγο, γιατί ο μεσαίωνας και η Ιερά εξέταση και η πυρά έχουν τελειώσει εδώ και αιώνες και ελπίζουμε πως ο λόγος, ο ελεύθερος και ανεξάρτητος κυριαρχεί.

Επίσης η Τέχνη έχει πολλές εκφάνσεις και μορφές και πάντοτε διαπραγματεύεται το αγαθό της ελευθερίας χωρίς να αυθαιρετεί και έχει τη δύναμη να συμπληρώνει τα κενά της. Ούτε στην ιστορία υπάρχει δόγμα αλλά ακόμη περισσότερο ούτε και στην τέχνη που είναι ο εκφραστής της ελευθερίας. Κι όπως είπε και ο ποιητής που έφυγε πρόσφατα: «Κι αν κάποιος θέλει να ξέρει περισσότερα, θα πρέπει να έχει υπόψη του πως κόβουν και τα λόγια, μα δεν φτιάχνουνε πατρίδα...ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ (1959 - Αθήνα, 18 Φεβρουαρίου 2024) Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη.