«Οι ιδιώτες εργαστηριακοί γιατροί στηρίζουμε καθημερινά το δημόσιο σύστημα υγείας, προσφέροντας αξιόπιστες εξετάσεις με επιστημονική ευθύνη και με προσωπική οικονομική θυσία τα τελευταία 13 χρόνια καθώς βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα παράλογο και άδικο πλαίσιο δουλείας και εκμετάλλευσης.

Σήμερα πλέον, το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Ο προϋπολογισμός του ΕΟΠΥΥ είναι μονίμως ελλειμματικός, τα χρήματα δεν φτάνουν, και υπάρχει ένα τεχνητό χρέος των εργαστηριακών γιατρών που αγγίζει τα 2,6 δισεκατομμύρια ευρώ.

Πρόκειται για ένα ψευδές και παράλογο χρέος που δεν δημιουργήθηκε από εμάς, αλλά από έναν μηχανισμό, που μεταφέρει τη συνεχή χρηματοδοτική ανεπάρκεια του ΕΟΠΥΥ στους παρόχους υγείας, δηλαδή σε εμάς. Το χρέος αυτό προήλθε από εξετάσεις ασφαλισμένων που διενεργήθηκαν στα ιατρεία μας αλλά το κράτος αρνείται να πληρώσει επικαλούμενο μνημονιακά μέτρα. Αντί λοιπόν να εξοφλήσει τους παρόχους για τα δεδουλευμένα τους, ζητά από αυτούς να πληρώσουν από την τσέπη τους ένα μεγάλο μέρος του κόστους των εξετάσεων. Πρόσφατα μάλιστα επεκτάθηκε αυτός ο μηχανισμός επιστροφής (clawback) έως το 2030, αποκτώντας χαρακτήρα μονιμότητας, παρά το ότι η χώρα έχει εξέλθει από τα μνημόνια.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος ο Οργανισμός καθώς και ο Υπουργός Υγείας έχουν παραδεχθεί, επισήμως και εγγράφως, ότι χωρίς τον μηχανισμό επιστροφής χρημάτων, ο ΕΟΠΥΥ δεν θα μπορούσε να διατηρήσει τη λειτουργία του, μια δημόσια ομολογία της χρεωκοπίας και της ανικανότητας του κράτους για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος.

Με άλλα λόγια, η βιωσιμότητα του ΕΟΠΥΥ και κατά συνέπεια η δυνατότητα των πολιτών να κάνουν διαγνωστικές εξετάσεις στα πλαίσια της διαφύλαξης της Δημόσιας Υγείας, στηρίζεται σε πόρους που αφαιρούνται από τους ίδιους τους επαγγελματίες της υγείας, δηλαδή εμάς που ανατροφοδοτούμε αναγκαστικά με εκβιαστικό τρόπο τον ετήσιο προϋπολογισμό του κράτους. Πρόκειται για ένα τεχνητό χρέος με τραγικές συνέπειες καθώς αυτό, σε περίπτωση θανάτου, μεταβιβάζεται στα παιδιά μας– κάτι που όπως γίνεται κατανοητό αντιβαίνει κάθε έννοια δικαίου και κοινωνικής ηθικής. Επιπλέον ως συνέπεια αυτού, τα τελευταία χρόνια πολλά ιατρικά εργαστήρια έχουν κλείσει, οδηγώντας γιατρούς στην ανεργία, στην υπαλληλοποίηση ή στη μετανάστευση. Πολλοί εργαστηριακοί ιατροί δεν εισπράττουν πλέον ούτε ένα ευρώ από τον ΕΟΠΥΥ, καθώς το σύνολο των αποζημιώσεων παρακρατείται για την αποπληρωμή του clawback. Ζουν ουσιαστικά μόνο από τη συμμετοχή των ασθενών, που συχνά δεν καλύπτει ούτε τα λειτουργικά τους έξοδα.

Το κλείσιμο των ιατρικών εργαστηρίων θα έχει επίσης σημαντική επίπτωση στην ανεργία καθώς υπολογίζεται πως στα ιδιωτικά. εργαστήρια της χώρας απασχολούνται περίπου 15.000 – 20.000 εργαζόμενοι, ενώ ο ευρύτερος κύκλος επιχειρήσεων που σχετίζονται άμεσα με αυτά (προμηθευτές) απασχολεί επίσης > 5000 άτομα. Επομένως η ανεργία ή στην καλύτερη περίπτωση η υποαπασχόληση που θα προκύψει από την καταστροφή του κλάδου θα έχει ολέθρια επιπτώσεις για ολόκληρη την οικονομία.

Οι εργαστηριακοί ιατροί της χώρας, ζητούμε την:

• άμεση διαγραφή του χρέους των 2,6 δισεκατομμυρίων ευρώ, γιατί δεν είναι πραγματικό.

• δίκαιη και ακέραια αποζημίωση των παρόχων για κάθε εξέταση και ιατρική πράξη που εκτελούν.

• άμεση και καθολική εφαρμογή των διεθνών διαγνωστικών πρωτοκόλλων, ώστε να υπάρχει ορθολογική χρήση των εξετάσεων.

• απόλυτη διαφάνεια στον έλεγχο της ιατρικής δαπάνης».