ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Εκδόσεις Ψυχογιός 2017 - σελ. 472
Οι άνθρωποι αλλάζουν, όλα αλλάζουν, οι αριθμοί και τα μαθηματικά σύμβολα όχι… Ο Αρχιμήδης θα μνημονευτεί όταν ο Αισχύλος θα έχει λησμονηθεί, διότι οι γλώσσες πεθαίνουν, οι μαθηματικές ιδέες όχι!!
Ο Κρητικός Νικήτας Σαββάκης μάτωσε για να μην πάει τίποτα χαμένο και να αναστήσει τα δικά του όνειρα. Πάλεψε σαν θηρίο για να τα καταφέρει, για να αναστήσει τα όνειρά του. Η μοίρα του το είχε ορίσει να τον καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες… Προχώρησε χωρίς να τον σταματήσει τίποτα. Ο Νικήτας ήξερε ότι η ζωή είναι ένα ποτάμι. Άλλους τους παίρνει και τους τσακίζει, άλλους τους σπρώχνει και τους πάει μπροστά και τους βγάζει στην όχθη. Έπρεπε να παλέψει για το αύριο και να κάνει όνειρα. Ήξερε ότι χάνεται μόνο όποιος χάνει τα όνειρά του…
Ο Νικήτας, μεγάλο ταλέντο στα μαθηματικά, φοιτούσε στο τέταρτο έτος του Μαθηματικού Τμήματος Αθηνών, όταν οι δύο γονείς του, οι αγρότες: ο Μανόλης και η Αγγελική Σαββάκη, τραυματιστήκανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Τον πήρε τηλέφωνο η αδελφή του η Θεώνη, να επιστρέψει αμέσως στο χωριό τους. Αφού δεν υπήρχαν κάποιοι οικονομικοί πόροι, για να τα βγάλουν πέρα, έπρεπε ο Νικήτας να σταματήσει να φοιτά στην Σχολή του και να αρχίσει να εργάζεται για όλη την οικογένεια. Αφού οι δικοί του ήταν ανήμποροι και η αδελφή του δεν δούλευε, ο Νικήτας αποφάσισε να δουλέψει και να ξεχάσει προς το παρόν το Πανεπιστήμιο και το Πτυχίο. Αν και πίστευε ότι τα μαθηματικά πέθαναν για αυτόν και ότι δεν υπήρχε γυρισμός. Πάνε τα μαθηματικά, πάει το πτυχίο, πάνε τα όνειρα, σκέφτηκε, αφού ήξερε καλά ότι είχε πια να διαβεί άλλους δρόμους από αυτούς που ήθελε, δρόμους αδιέξοδους μιας γκρίζας, υποχρεωτικής πορείας.
Δούλεψε ο Νικήτας, στο εστιατόριο «Ελαία» στα Χανιά, του Στάθη Βλασάκη, στον άνθρωπο που τον στήριξε σαν πατέρας. Αυτό ήταν το μέρος απ' όπου ξεκίνησε να χαράζει τον δικό του δρόμο, αυτόν που τον οδήγησε στην κορυφή του βουνού. Αργότερα δούλεψε στην Αθήνα, στην μεταφορική εταιρεία του κυρ Αλέκου, μαζί με τον Αλί, τον Μπάμπη και τον Χασάν. Ο Νικήτας γνώρισε στην Κρήτη, μια κοπέλα την Έλενα που του συμπαραστάθηκε σε όλους τους αγώνες του, μέχρι να ορθοποδήσει. Η Έλενα αν και πτυχιούχος Πανεπιστημίου δούλευε σε ένα φούρνο στα Χανιά της Κρήτης.
Ο Νικήτας παράλληλα με την δουλειά του στην Αθήνα, άρχισε να διαβάζει και σε ένα εξάμηνο ξεμπέρδεψε με το Πτυχίο των Μαθηματικών. Ο φίλος και συμφοιτητής του ο Ηλίας έστειλε μια αίτηση, για να λάβει μέρος ο Νικήτας σε ένα διαγωνισμό που προκήρυξε το Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ, στη Βρετανική Πρεσβεία. Το Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ αναζητούσε μεγάλους ερευνητές, του αύριο, τα καλύτερα μυαλά από τις ευρωπαϊκές χώρες, αυτά που στη Μεγάλη Βρετανία θα είχαν τις ιδανικές συνθήκες να εξειδικεύσουν τις γνώσεις τους για την επιστήμη που αγαπούν και να προχωρήσουν ακόμα περισσότερο. Ήταν ένας σημαντικός Διαγωνισμός υπό την αιγίδα της Βρετανικής Κυβέρνησης. Ο Ηλίας πίστευε και γνώριζε τις μεγάλες δυνατότητες του Νικήτα στα Μαθηματικά, οπότε σκέφτηκε να τον δηλώσει, για να συμμετάσχει στον Διεθνή Διαγωνισμό Μαθηματικών που προκήρυξε το Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ και είχε έπαθλο πέντε χιλιάδες λίρες. Η έκπληξη του Νικήτα ήταν μεγάλη όταν τον κάλεσαν από την Βρετανική Πρεσβεία. Ο Ηλίας του εξήγησε, ότι αυτός τον είχε δηλώσει, γιατί πίσ
τευε στις αστείρευτες δυνάμεις, που είχε αυτός στα Μαθηματικά. Ο Νικήτας μετά την παρότρυνση του Ηλία και της Έλενας, στρώθηκε στο διάβασμα, για να συμμετάσχει στον Διαγωνισμό. Τελικά πρώτευσε στον Διαγωνισμό!! Ο θρίαμβος της ανθρώπινης θέλησης… Τώρα έπρεπε να πάει στο Λονδίνο και να συνεχίσει το μεταπτυχιακό του στο Κέιμπριτζ. Αυτός ο νεαρός Έλληνας από τα Μυριοκέφαλα κατέπληξε την επιστημονική κοινότητα του Κέιμπριτζ, ένα από τα τρία καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Δεν έχει σημασία η ηλικία, ποτέ δεν είχε. Οι γνώσεις καθορίζουν τον άνθρωπο, αυτές τον επιβάλλουν στην κοινωνία και τον καθιστούν διαφορετικό.
Τον βοήθησε στο Κέιμπριτζ, ο διακεκριμένος και χαρισματικός καθηγητής Στιβ Πάλτροου, που ήταν ο μέντορά του, ο άνθρωπος που τον επέλεξε αμέσως ως βοηθός του, αυτός που πρώτος εντόπισε το μεγάλο ταλέντο του στα Μαθηματικά, το μεγάλο χάρισμα που είχε.
Στην ορκωμοσία του για το Μεταπτυχιακό του, ο Νικήτας, συνοδευόμενος από την Έλενα, φόρεσε την κόκκινη ακαδημαϊκή τήβεννο, όπως όριζε η παράδοση εδώ και οκτακόσια χρόνια…
Τι άλλο ανώτερο τον περίμενε στη ζωή του;
Ένα σπουδαίο βιβλίο, ένας ύμνος στη δύναμη και τη θέληση κόντρα στη μοίρα και τους δύσκολους καιρούς. Διαβάστε το.
Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος δεν ασχολήθηκε με αποτρόπαια εγκλήματα, μετά τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θράκης, παρά μόνο πολύ αργότερα, στα μυθιστορήματά του. Τον είχε κερδίσει ήδη η δημοσιογραφία, την οποία ταλαιπωρεί επί τριάντα οχτώ συναπτά έτη. Ξεκίνησε μαθητής λυκείου ακόμα από το Φως, μύρισε το μελάνι στις εφημερίδες Βραδυνή, Έθνος, Ελεύθερος Τύπος, Αθλητική, Sportime, Derby, στα περιοδικά Εικόνες, Nitro, Active, Επίκαιρα, βούτηξε στα ερτζιανά (ΕΡΑ, Sport FM, Sentra FM, SPORT 24) κι από το 1992 είναι στο Mega Channel. Έκανε τρεις φορές τον γύρο της Ευρώπης, φτάνοντας ως τη Νότια Αφρική, με εκατοντάδες ρεπορτάζ και χιλιάδες βίντεο, όλα με ένα δικό του χρώμα. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και του ΠΣΑΤ, από τον οποίο έχει βραβευτεί τέσσερις φορές για τηλεοπτικά θέματα. Παραμένει έφηβος και εκρηκτικός, συνεχίζει να ονειρεύεται, να χαμογελάει, να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται, και πιστεύει στην… άσπρη μέρα. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα βιβλία του «Το σημάδι» και «Δεκατρία κεριά στο σκοτάδι».
Κώστας Τραχανάς