Ζούμε σε μια πολύ δημιουργική εποχή, σε πείσμα των καιρών

ΕΡ. Από πότε ξεκινήσατε να γράφετε;
ΑΠ. Ανακάλυψε η μητέρα μου πρόσφατα, συγυρίζοντας παλιά συρτάρια, ερωτικά γράμματα με τον παιδικό μου χαρακτήρα από το δημοτικό. Ξέρετε, με κείνον το γραφικό χαρακτήρα όπου τα γράμματα δεν είναι σίγουρα ούτε για τις διαστάσεις τους ούτε για τη θέση τους στις γραμμές του μπλε τετραδίου. Ύστερα ακολούθησαν τα εφηβικά ποιήματα υπό το σεληνόφως στο μπαλκόνι. Ύστερα με καταβρόχθισε η ενηλικίωση. Όλα, όμως, άρχισαν στις βόλτες με τον παππού μου στην Αρκαδία. Τα πλατάνια, τις βρύσες, τη μυρωδιά του ζυμωτού ψωμιού, τον ήχο από το μαντολίνο του στο σαλόνι. Γράφω εικόνες αγάπης από παιδί.

ΕΡ. Τι είναι αυτό που σας κάνει να γράφετε και να εμπνέεστε; Μήπως η γραφή είναι ένα ασίγαστο πάθος;
ΑΠ. Η γραφή κάποιον τον επιλέγει. Για πάντα. Είναι σαν το νούμερο παπουτσιού. Δε γίνεται τη μια στιγμή να φοράς 37 και την επόμενη να θέλεις το 40 ή το 35. Ενδέχεται ανάλογα με το χωρόχρονο να πέσει σε χειμερία νάρκη, αλλά όλα τα πάθη έχουν μια υποχρεωτική άνοιξη. Ίσως και περισσότερο από μια.

ΕΡ. Πρόσφατα εκδόθηκε η νουβέλα με τον τίτλο «Οδοντωτή μνήμη από τις εκδόσεις Ιωλκός. Ποιος ήταν ο λόγος που τη γράψατε;
ΑΠ. Ένας παραπλανητικός έρωτας με ώθησε μια βροχερή Κυριακή στην Αγγλία όπου ζούσα να παραλληλίσω τα συναισθηματικά τραύματα και τις ανθρώπινες σχέσεις με το μοχθηρό έρκος των δοντιών και της στοματικής κοιλότητας. Οι τροφές, όπως και οι ψυχές, συνθλίβονται. Μασάμε τη γλώσσα μας όπως και τα λόγια, καταπίνουμε τα υγρά όπως τους φόβους και τις ενοχές. «Κοιτάμε με τα δόντια» όπως λέει κι ο Σαχτούρης.

ΕΡ. Δυο παράλληλες συναισθηματικά ιστορίες ζωής. Γιατί η αγάπη εξακολουθεί να είναι σημαντική για τους ανθρώπους;
ΑΠ. Η αγάπη είναι η μόνη άυλη τροφή για τη σωστή ανάπτυξη των ειδών στη φύση. Καλλιεργείται απ’ όλους μας ενστικτωδώς με πολύ ακριβό τίμημα, διότι επιθυμεί, αλλά δεν απαιτεί ανταπόδοση. Είναι η πηγή όλων των αρετών και των εγκλημάτων. Είναι η ίδια η φύση.

ΕΡ. Όλοι οι ήρωές σας μοιάζουν σαν τα πρόσωπα που ζουν δίπλα μας. Μήπως η εμπειρία βοηθά στο πλάσιμο των χαρακτήρων κατά τη γραφή;
ΑΠ. Όλοι οι ήρωες είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Ακόμα και οι σούπερ ήρωες είναι εμείς που θα θέλαμε να πετάμε, να βγάζουμε φωτιές από τα μάτια ή να φυσάμε ανεμοθύελλες. Είναι εμείς, που θέλουμε να ζήσουμε και μια άλλη ζωή. Η συναισθηματική πάλη προκειμένου να οριοθετήσουμε τη σχέση μας με τους άλλους και κυρίως με τον εαυτό μας, η καθημερινή μάχη απελευθέρωσης από Θεούς και δαίμονες, αποτελούν το αρχαιότερο ανθρώπινο αφήγημα. Οι εμπειρίες ζυμώνονται με τη μυθοπλασία για να προκύψει ένα πειστικό ζυμάρι, που θα ψήσει ο αναγνώστης μέσα του. Δεν είναι απαραίτητο ο συγγραφέας να γράφει αυτοβιογραφικά. Παρ’ όλα αυτά, οι αναγνώστες κρίνουν εάν εντός ενός λογοτεχνήματος κρύβονται ή φανερώνονται οι ίδιοι.

Γιατί οι άνθρωποι έχουν ανασφάλειες; Και πότε οι ανασφάλειες δημιουργούν φόβους;
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ανασφάλεια αποτελεί χαρακτηριστικό του ανθρώπινου είδους εξαιτίας της δυνατότητας της επιλογής. Τα υπόλοιπα είδη στη φύση λειτουργούν κατά κανόνα με το ένστικτο, ενώ ο άνθρωπος καλείται σε κάθε στιγμή της ζωής του να επιλέξει και να ρισκάρει το αποτέλεσμα, εξ ου και ο φόβος, η άγνοια της απειλής μπροστά στο καινούργιο. Βαφτίζουμε φόβο την αβεβαιότητα.
Ο τρόπος, βέβαια, που ο καθένας διαχειρίζεται αυτούς τους φόβους, αναβλύζει από τις οικογενειακο-κοινωνικές σχέσεις του. Ο μοναχικός μπορεί να ρισκάρει τα πάντα γιατί νιώθει ότι δεν έχει τίποτα να χάσει ή να παραμείνει πάντα στάσιμος στην ανασφάλεια της μοναξιάς του. Ο οικογενειάρχης μπορεί να ρισκάρει για να εξελίξει τη ζωή των παιδιών του ή να παραμείνει στα κεκτημένα του «κάλλιο πέντε και στο χέρι…». Η αλλαγή, όμως, δεν είναι άραγε η δίδυμη αδελφή της προόδου;

ΕΡ. Η οικονομική κρίση επηρέασε και το αναγνωστικό κοινό. Συνεχίζει να διαβάζει ο μέσος αναγνώστης;
ΑΠ. Πιστεύω πως ναι. Υπάρχουν τόσοι τρόποι να προμηθευτεί κανείς βιβλία, χάρτινα ή και ψηφιακά πλέον. Δανειζόμαστε βιβλία από μια βιβλιοθήκη, από ένα φίλο. Κι ας μην ξεχνάμε, ότι αναγνώστης είναι εκείνος που θα διαβάσει επίσης μια εφημερίδα, ένα περιοδικό δρόμου ή ένα άρθρο σε ένα διαδικτυακό μπλογκ. Αυτός που ζει διαβάζοντας, θα διαβάζει πάντα. Once a reader, always a reader.

ΕΡ. Είναι η γραφή μια μορφή τέχνης που θα μπορέσει να δημιουργήσει πυρήνες αντίστασης για να ξυπνήσει ο αναγνώστης και να αντιμετωπίσει τα προβλήματα με άλλη ματιά;
ΑΠ. Όπως παλαιότερα κείμενα επηρέασαν την πορεία της ιστορίας, όπλισαν λαούς κατά του κατεστημένου και του σκοταδισμού, έτσι και σήμερα, η γραφή με την παλαιά, αλλά και τη σύγχρονη μορφή της τροφοδοτεί με σκέψεις και ιδέες τούς αναγνώστες ακονίζοντας την κριτική τους ικανότητα. Έτσι οι ιδέες της γραφής μεταμορφώνονται σε πράξεις και τα πράγματα αλλάζουν. Η αλλαγή, όμως, εγκυμονεί την πρόοδο και επειδή η τελευταία είναι ανεπιθύμητη από απολυταρχικά καθεστώτα ακόμα και σήμερα, η γραφή και η ελεύθερη έκφραση καταστέλλονται διαρκώς με φυλακίσεις ποιητών, δημοσιογράφων κι απαγόρευση του διαδικτύου.

ΕΡ. Σήμερα βλέπουμε πολλούς νέους συγγραφείς να εκδίδουν μυθιστορήματα και ποιήματα. Όλες αυτές οι εκδόσεις βοηθούν να αναδειχτούν νέοι συγγραφείς και να ακουστούν νέες ιδέες;
ΑΠ. Ζούμε σε μια πολύ δημιουργική εποχή, σε πείσμα των καιρών. Εξαιρετικοί πεζογράφοι και ποιητές έρχονται να πάρουν τη σκυτάλη από τους παλιούς δασκάλους, οι οποίοι έσπειραν το σπόρο. Ευτυχώς εμείς, εν αντιθέσει με αυτά που προανέφερα, έχουμε την τύχη να γεννηθούμε σε αυτή την ήπειρο και σ’ αυτήν τη χώρα, όπου οι νέες ιδέες είναι αποδεκτές και κινητήρια δύναμη της σημερινής γενιάς για τις επόμενες.

ΕΡ. Διάβασα στο βιογραφικό σας ότι είσαστε γιατρός. Υπάρχει ελεύθερος χρόνος για την ανάγνωση βιβλίων και τη συγγραφή;
ΑΠ. Η αλήθεια είναι πως δύσκολα. Η συγγραφή, όμως, όπως και ο απαραίτητος δορυφόρος της που είναι η ανάγνωση, είναι δύο βαθιές ανάγκες για τις οποίες δημιουργείς με κάποιον τρόπο το χρόνο. Οι ανάγκες αυτοτροφοδοτούνται, διαχειρίζονται από μόνες τους την οικονομία του χρόνου. Όπως το φαγητό κι ο ύπνος. Kατά κάποιον τρόπο η συγγραφή γίνεται και μέσα στο κεφάλι σου όλη την ημέρα, δίχως απαραίτητα να βάλεις τις λέξεις άμεσα στο χαρτί.

ΕΡ. Είστε από τους ανθρώπους που τους αρέσει να ονειρεύονται και να κάνουν σχέδια για το μέλλον;
ΑΠ. Οπωσδήποτε, αλλά προσπαθώ και μου αρέσει να ζω στο παρόν.

ΕΡ. Ασχολείστε με το διαδίκτυο; Ποια είναι η γνώμη σας για τα ηλεκτρονικά περιοδικά;
ΑΠ. Αγαπώ το διαδίκτυο, αν και γεμάτο σειρήνες σε στιγμές. Το χρησιμοποιώ κατά κόρον στη δουλειά μου, ζούμε σε μια τυχερή εποχή όπου με ένα κλικ μπορούμε να γνωρίζουμε τα τελευταία ιατρικά νέα, εάν βέβαια ξέρουμε που να ψάξουμε (οι σειρήνες που λέγαμε). Με ανάλογο τρόπο, τα ηλεκτρονικά περιοδικά είναι μια πολύτιμη πύλη στον πολιτισμό με ελεύθερη πρόσβαση που υπερβαίνει κάθε χρηματοοικονομικό εμπόδιο προσφέροντας τροφή για σκέψη.

ΕΡ. Τι θα απευθύνατε στους αναγνώστες μας;
ΑΠ. Διαβάστε γιατί χανόμαστε!