Το δικό του μήνυμα στέλνει μέσα από το άρθρο αυτό και ο πρώην Αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Κώστας Χαρακλιάς (επί θητείας του οποίου κατασκευάστηκε η προτομή του Σμηναγού και έγιναν τα αποκαλυπτήρια αυτής, αλλά και η επίσημη ονοματοδοσία της πλατείας Αναστάσιου Μπαλατσούκα). “Τον Τάσο τον γνώρισα μέσα απ’ όσα έχω ακούσει από την οικογένειά του και τους φίλους του, δεν έτυχε ποτέ να τον συναντήσω, μα πιστέψτε με, μέσα από την ανάληψη του έργου να κατασκευαστεί η προτομή του και να πραγματοποιηθούν τα αποκαλυπτήρια αυτής τέτοια μέρα πέρυσι, κατάφερα μέσα από τους καλοσυνάτους γονείς του, τις αδερφές του, τη γυναίκα του και πάνω απ’ όλα μέσα από την κόρη του, τη μικρή Εριέττα, να τον “δω” και να τον γνωρίσω από κοντά! Νιώθω αγαλλίαση γι’ αυτό το μικρό φόρο τιμής που καταφέραμε να αποδώσουμε ως Δήμος Αρταίων για τον Τάσο και την οικογένειά του, γιατί όσα και να κάνεις για έναν ήρωα ποτέ δεν θα είναι αρκετά!”.

Θα κλείσω το άρθρο αυτό με το μήνυμα της συζύγου του Αναστάσιου Μπαλατσούκα, Ειρήνης Ηλιάκη, η οποία μέσω εμού και της δικής μας προσωπικής επικοινωνίας, θέλησε να απευθυνθεί σε όλους τους φορείς της πόλης μας και την τοπική κοινωνία, λέγοντας τα εξής “Όσοι επιλέγουν να υπηρετήσουν την πατρίδα μας μέσα από το Στρατό, την Αστυνομία, την Πυροσβεστική, την Πολεμική Αεροπορία, το κάνουν με πολλή αγάπη για την πατρίδα τους! Η επιλογή τους είναι συνειδητή! Δεν έτυχε να βρίσκονται εκεί, ξέρουν τους κινδύνους κι όμως βάζουν την πατρίδα πάνω από τη ζωή τους! Έτσι ήταν και ο Τάσος. Γι’ αυτό η θυσία τους έχει βαρύνουσα σημασία τόσο για την κοινωνία όσο και για την πατρίδα μας γενικότερα, και δεν πρέπει να λησμονείται, δεν πρέπει να ξεχνιέται! Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να αναγνωρίζονται από την πολιτεία, κι όχι να περνούν έντεκα χρόνια για να αναγνωριστεί η θυσία τους… Πρέπει το όνομά τους να μένει ανεξίτηλο στην ιστορία του κάθε τόπου, γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για τους νεώτερους, οι οποίοι δεν πρέπει επ’ ουδενί να ζουν με το φόβο να υπηρετήσουν την πατρίδα τους, αλλά με ρώμη θα πρέπει να πέφτουν στη μάχη για την προάσπισή της, ακόμη κι αν ο θάνατος καρτερεί πάνω από τα κεφάλια τους. Εμείς σήμερα είμαστε εδώ, γιατί κάποιοι άλλοι έδωσαν τη ζωή τους, και ο Τάσος, ο άντρας μου, είναι ένας από αυτούς! Και εύχομαι το μνημείο του, η προτομή του να αποτελεί σε όλους αλλά και στις νέες γενιές διαρκή υπενθύμιση της θυσίας του!”.