Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος έχει περάσει περίπου επτά χρόνια στην Ρωσική Ομοσπονδία (2005 - 2012) επικεφαλής ομάδας δυτικών τεχνοκρατών συμβουλεύοντας την τότε κυβέρνηση για ζητήματα απελευθέρωσης των αγορών και νομοθετικών πρωτοβουλιών για την εφαρμογή του ελεύθερου ανταγωνισμού στην οικονομία. Έχει επισκεφθεί τις περισσότερες ομόσπονδες δημοκρατίες και διοικητικές περιφέρειες της χώρας. Με την ιδιότητά του αυτή έχει κάνει διαλέξεις κι έχει οργανώσει σεμινάρια σε Επιμελητήρια και Πανεπιστημιακές Σχολές στις περιοχές αυτές. Δίδαξε επίσης αργότερα, σαν επισκέπτης καθηγητής, στο Ομοσπονδιακό Βαλτικό Πανεπιστήμιο Εμμάνουελ Καντ στο Καλίνιγκραντ και στο MGIMO (Κρατικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας) για θέματα γεωστρατηγικής της ενέργειας και ανάλυσης διεθνούς πολιτικού ρίσκου. Παράλληλα ταξίδεψε σε πολλές πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες της Υπερκαυκασίας και της Κεντρικής Ασίας, αρθρογραφεί και παρακολουθεί τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή.

Η ιδέα προήλθε από την συνεχή ενασχόληση με το θέμα, από την γνώση των εξελίξεων στην περιοχή κι από την συνείδηση πως ο πόλεμος δεν θα τελειώσει γρήγορα

Είναι συγκερασμός των γεγονότων που οδήγησαν στην σύγκρουση καθώς και η παρακολούθηση των πολυποίκιλων διαστάσεων που εκδηλωθήκαν αφού ο πόλεμος ξέσπασε.

Η ανασφάλεια της Ρωσίας που πατροπαράδοτα ανησυχεί για οτιδήποτε συμβαίνει κοντά στα σύνορά της αλλά και η αλαζονική συμπεριφορά της Ουκρανίας που πίστεψε πως η απειλή της αντίδρασης της Δύσης θα απέτρεπε την Μόσχα από την εκδήλωση επιθετικών συμπεριφορών. Το Κίεβο φαίνεται να πίστευε πως θα έμπαινε στο ΝΑΤΟ πριν το Κρεμλίνο έμπρακτα αντιδράσει. Κάτι βέβαια που δεν πρόλαβε να το πετύχει.

Αυτή είναι η ουσία όλου του βιβλίου. Εντελώς συνοπτικά, όταν η Μόσχα συνειδητοποίησε πως η Δύση με αιχμή τις Βαλτικές χώρες, τις χώρες του πρ Συμφώνου της Βαρσοβίας και την Ουκρανία είχαν εξαφανίσει το λεγόμενο "στρατηγικό βάθος" της Ρωσίας και μεγάλωσαν οι κίνδυνοι περικύκλωσης της Μόσχας οι φόβοι έγιναν υστερία. Βέβαια αυτό δεν δικαιολογούσε την εισβολή. Διότι με την αναγνώριση των δύο περιοχών του Ντομπάς το Κίεβο δεν μπορούσε πλέον να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Αυτή υπήρξε τότε και η άποψη Ρώσων ειδικών. Πάντως η Δύση αγνόησε πλήρως τις ανησυχίες και τις προειδοποιήσεις της Μόσχας.

Βεβαίως μπορούσε να αποφευχθεί. Όπως θα μπορούσε και τώρα να σταματήσει. Αλλά πρέπει όλοι να λαμβάνουν υπ’ όψιν τις ευαισθησίες της άλλης πλευράς. Η αλαζονεία οδηγεί σε κλιμάκωση και σε τραγικά αδιέξοδα.

Για την ώρα κανείς. Η Ρωσία έχει κατακτήσει κάποια εδάφη αλλά έχει και χάσει εδάφη κι έχει πάθει ζημιά στο στρατιωτικό της κύρος. Από την άλλη πλευρά οι κυρώσεις οι οικονομικές της Δύσης έχουν χτυπήσει στο κενό ενώ η Δυτική Ευρώπη αντιμετωπίζει τεράστια οικονομικά προβλήματα. Έχουν επιβληθεί κυρώσεις ως τις Ρωσικές Τράπεζες και καταρρέουν πολλές αμερικανικές κι ελβετικές.

Σίγουρα πάρα πολύ άσχημες. Και σε υποδομές και σε ανθρώπους και κυρίως οικονομικά.

Οι γεωπολιτικές και οι γεωοικονομικές επιπτώσεις θα είναι καταλυτικές. Θα αλλάξουν οι δομές ενεργειακής βάσης πολλών χωρών. Αυτό θα μεταβάλει τους προσανατολισμούς πολλών οικονομιών αλλά και το γενικότερο προφίλ των οικονομικών τους υποδομών. Θα έρθουν στο προσκήνιο οικονομίες της Αφρικής που παράγουν τα απαραίτητα μέταλλα για υπολογιστές, semicοnductors (ημιαγωγούς) και θα υποχωρήσουν όσοι παράγουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Από τα πράγματα η βιομηχανική παραγωγή θα αποκτήσει καινούργιο χαρακτήρα όπως και θα ανέβει ο ρόλος της γεωργίας.

Έχω ζήσει πολλά χρόνια στη Ρωσία όπως και σε ΗΠΑ, Αγγλία. Γνωρίζω επίσης καλά την Κίνα και τις χώρες της Κεντρικής Ασίας. Συνδυάζοντας αυτά με εξαντλητικό διάβασμα πολλών πηγών σε οπλίζει να καταλαβαίνεις κάποια πράγματα.

Υπάρχει μια στροφή του ενδιαφέροντος στην γεωπολιτική. Αν και τα social media και η τηλεόραση κυριαρχούν. Ο κόσμος όμως, όχι όλος βέβαια, θέλει ουσιαστική γνώση και βάθος. Αυτό μπορεί να το βρει μόνο στα βιβλία.