Οι γυναίκες ενός απομονωμένου χωριού στο βουνό Άτλαντας του Μαρόκο, σύμφωνα με την παράδοση του τόπου τους, αναγκάζονται να κουβαλούν καθημερινά νερό στο χωριό απ' τις πηγές του βουνού. Μετά από ένα τραγικό περιστατικό, μια σύγχρονη Λυσιστράτη, η Λαϊλά, μπαίνει μπροστά και καλεί τις συγχωριανές να αγωνιστούν ενάντια στην καταπίεση. Αποφασίζουν ότι πρέπει να εναντιωθούν σ΄ αυτήν την κατάσταση και εξεγείρονται κηρύσσοντας ερωτική αποχή. Τέρμα οι αγκαλιές. Τέρμα το σεξ με τους συντρόφους τους. Απεργία από κάθε συζυγικό καθήκον μέχρι να δεχθούν οι άνδρες να φέρνουν εκείνοι το νερό στο χωριό. Η αποχή από τον έρωτα βέβαια, σε ένα χωριό, όπου το αρσενικό εξουσιάζει, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Οι περισσότερες δέχονται τη βία και την ταπείνωση των αντρών τους, καθώς και όλων εκείνων που δεν συμφωνούν με την απόφασή τους.

Ο Ρουμάνος στην καταγωγή αλλά εγκατεστημένος πια στη Γαλλία σκηνοθέτης, Ράντου Μιχαλεάνου με «οδηγό» την κωμωδία του Αριστοφάνη «Λυσιστράτη», παρουσιάζει στην πέμπτη του ταινία τη Λεϊλά ως μία μοντέρνα εκδοχή της «Λυσιστράτης» αλλά στο εξωτικό περιβάλλον του Μαρόκου. Η Λεϊλά, διεκδικεί με μοναδικό της όπλο τον έρωτα, ισότητα στη μόρφωση, στα δικαιώματα και στη ζωή. Στο πλάι της ο σύζυγος της αλλά και η γηραιά χήρα του χωριού που όλοι σέβονται. Ο φρέσκος αέρας της «ξένης» που έρχεται από άλλον τόπο, της δίνει τη δύναμη να εναντιωθεί στα κατεστημένα και τις παρωχημένες αξίες των άγραφων παραδόσεων.

Η εντυπωσιακή φωτογραφία του Γλιν Σπέεκερτ τονίζει την αντίθεση μεταξύ του ξερού περιβάλλοντος με την άμμο και τα βουνά από τη μία, και τις χυμώδεις γυναίκες με τα έντονα χρώματα από την άλλη, κάνοντας αυτονόητη την πηγή της ζωής.

Η ταινία είναι μία ωδή στην αγάπη και την ίδια τη γυναίκα, με το εξαιρετικό καστ της να κερδίζει τις εντυπώσεις και να μεταφέρει το μήνυμα ενός εκσυγχρονισμού με την ευγένεια, τη μαχητικότητα, τη ζωντάνια και την ομορφιά που διακρίνουν το γυναικείο φύλο.