Αναρτήθηκε στις:02-10-18 20:32

Συνέντευξη του Γιάννη Πλιώτα στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη


Ο Γιάννης Πλιώτας γεννήθηκε το 1981. Κατάγεται από το Σταυροδρόμι Αρκαδίας και ζει στα Γιάννενα και στην Αθήνα. Έχει γράψει μερικά βιβλία.


Ερ. Για ποιο λόγο γράφει ένας συγγραφέας;
Απ. Γράφω για να περνάω καλά, για να βάζω σε μια σειρά τις σκέψεις στο μυαλό μου και για να περάσω κάποια μηνύματα σε όσους τύχει να με διαβάσουν. Πιστεύω όλοι θέλουμε να μοιραστούμε πράγματα, είτε σε μια συζήτηση στην καφετέρια, είτε μέσω μηνυμάτων στο κινητό, είτε μέσω μιας ανάρτησης στο Facebook, είτε σε μεγαλύτερη φόρμα όπως είναι ένα βιβλίο. Εγώ κυρίως θέλω να δείξω ότι υπάρχει μια αισιόδοξη πλευρά ακόμα και μέσα στις χειρότερες καταστάσεις, και ότι αντί να απελπιζόμαστε αξίζει να χαμογελάμε. Πάνω απ’ όλα, όμως, γράφω για να δείξω ότι τα στερεότυπα είναι για να σπάνε και ότι δεν πρέπει να παίρνουμε πολύ στα σοβαρά τον εαυτό μας.

Ερ. Το μυθιστόρημά σας τα «Ουγγρικά ψάρια» σε ποια κατηγορία ανήκει;
Απ. Τα «Ουγγρικά Ψάρια» είναι μια παρωδία αστυνομικού μυθιστορήματος, όπου κυριαρχεί το χιούμορ και μια κριτική διάθεση απέναντι σε όσα ζούμε γύρω μας, ειδικά σε αυτά που είναι πιο κοντινά και μας επηρεάζουν περισσότερο. Πέρα από το χιούμορ, με ενδιαφέρει και το φαντεζί ως λογοτεχνικό είδος. Από πολύ μικρό οι ιστορίες του Ιουλίου Βερν και του Τόλκινμε γοήτευαν και με παράσερναν εύκολα στον κόσμο τους.

Ερ. Από πού εμπνέετε ένας συγγραφέας; Εσείς από πού παίρνετε τις αφορμές για να γράψετε;
Απ. Νομίζω ο κάθε συγγραφέας εμπνέεται από πολλά και διαφορετικά πράγματα, όμως η συνισταμένη είναι κοινή. Εμπνεόμαστε από όσα βιώνουμε καθημερινά. Από τα ενδεχόμενα που φτιάχνουμε μέσα στο κεφάλι μας, από τις καταστάσεις που επηρεάζουν τη ζωή μας και φυσικά από όσα διαβάζουμε και βλέπουμε στην τηλεόραση, το θέατρο και τον κινηματογράφο.
Θεωρώ πολύ όμορφο και εντυπωσιακό το πώς δεχόμαστε έναν ωκεανό από πληροφορίες και το πώς ενσυνείδητα και υποσυνείδητα τις φιλτράρουμε για να βγάλουμε ένα δικό μας, μοναδικό αποτέλεσμα. Είναι πολύ πιθανό μια φράση που θα ακούσουμε από έναν άγνωστο στο λεωφορείο να ενταχθεί αρμονικά στο επόμενο βιβλίο που θα γράψουμε. Και είναι εξίσου πιθανό ένας χαρακτήρας από μια τραγωδία του Αισχύλου να εμφανιστεί μεταμορφωμένος ως δικός μας πρωταγωνιστής.

Ερ. Αλήθεια που αναφέρετε μυθιστόρημα «Ουγγρικά ψάρια»; Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε για να το γράψετε, αλλά και να το εκδώσετε;
Απ. Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησαν τα «Ουγγρικά Ψάρια» τα οποία αφηγούνται την εξιχνίαση μιας περίεργης υπόθεσης απαγωγής στη μέση του καλοκαιριού στα σύγχρονα Γιάννενα. Στο βιβλίο εμφανίζονται ένας παραγνωρισμένος ποιητής που οδηγεί Lada, ένας ανένταχτος μπάρμαν που οργανώνει επαναστάσεις, ένας πρώην παλαιστής κατς που δακρύζει όταν χρειάζεται, μια μικρή τραγουδίστρια που τραγουδάει σε πανηγύρια και ένας τίμιος ρέφερι που έχει αποδράσει απ’ το Αλκαζάρ. Όλοι αυτοί ενώνουν τις δυνάμεις τους απέναντι σε έναν σκοτεινό, αόρατο εχθρό που απειλεί την ηρεμία της πόλης. Δεν μπορώ να πω ότι είχα μεγάλη δυσκολία να το γράψω, βγήκε αρκετά αβίαστα η ιστορία. Και ομολογώ ότι είμαι τυχερός ως προς την έκδοσή του, μιας και εργάζομαι ο ίδιος στις εκδόσεις Διόπτρα, οι οποίες δέχτηκαν με χαρά να το φιλοξενήσουν. Βέβαια, η υπόθεση «έκδοση» στη χώρα μας είναι γενικά μια πολύπλοκη υπόθεση, που χρειάζεται επιμονή και υπομονή από τους συγγραφείς, ειδικά τους νέους. Υπάρχουν λίγοι συστηματικοί αναγνώστες στη χώρα μας και από εκεί ξεκινάνε όλες οι δυσκολίες στο να βρει ένα καλό βιβλίο τον δρόμο του.

Ερ. Ποιες είναι οι καθημερινές σας δραστηριότητες σας πέρα από τη γραφή;
Απ. Είμαι τυχερός γιατί ένα μεγάλο μέρος της ημέρας το περνάω διαβάζοντας, μιας και είναι η δουλειά μου στον εκδοτικό οίκο όπου εργάζομαι. Μου αρέσει να διαβάζω ακούγοντας μουσική, κυρίως ορχηστρικά soundtracks από ταινίες, σειρές ή pcgames. Μου αρέσει πολύ να παίζω επιτραπέζια παιχνίδια με φίλους και προσπαθώ συνέχεια να δημιουργήσω και δικά μου. Παρακολουθώ επίσης διάφορες εκπομπές στο Youtube: πολιτικού/κοινωνικού περιεχομένου με επίκεντρο τις ΗΠΑ, επιστημονικές, αναλύσεις για επεισόδια δημοφιλών σειρών ή βιβλίων (όπως το Game of Thrones), αλλά και ιστορικά ντοκιμαντέρ.




img

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ