Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1931 στο Παρίσι. Ο πατέρας της Τζουζέπε Βαλέντε ήταν ακορντεονίστας ενώ η μητέρα της Μαρία ήταν βιρτουόζος μουσικής (έπαιζε 33 όργανα) και χορεύτρια μπαλέτου στο vaudevil. Η Κατερίνα Βαλέντε συστήθηκε στο ευρωπαϊκό κοινό της το 1954 με τις ηχογραφήσεις της «Κωνσταντινούπολη» και «I love Paris».

«Η Κ. Βαλέντε όπου κι αν έπαιζε, μάγευε κυριολεκτικά το κοινό της, που δέθηκε εύκολα μαζί της. Με τους μεγαλύτερης ηλικίας θαυμαστές της σε Ευρώπη, Αμερική, Λατινική Αμερική κ.ά να την θυμούνται με νοσταλγία να εκτελεί με την καταπληκτική φωνή της εμβληματικές μελωδίες σε ρυθμούς της εποχής της. Ποιος την άκουγε να τραγουδάει την «Μαλαγκένια» και δεν μαγεύονταν, όχι μόνο από την εκπληκτική φωνή της, αλλά και από τον καταιγισμό ρυθμού και μελωδίας από την ορχήστρα που την συνόδευε; Το επίσης εντυπωσιακό ήταν ότι η Κ. Βαλέντε περιοδεύοντας τον κόσμο ξεσήκωνε κυριολεκτικά τους πολυπληθείς ακροατές της τραγουδώντας σε έντεκα γλώσσες, με ένα ρεπερτόριό που αποτελούνταν από μελωδικά κομμάτια παιγμένα όμως με ορμητικότητα και ρυθμό καλπάζοντα...», σχολιάζει η «ΑΚΙΣ» στην εφημερίδα «δημοκρατία.

Είχε έρθει και στην Ελλάδα και όπου εμφανίστηκε υπήρξε το αδιαχώρητο. Τραγούδησε Χατζηδάκη και Πλέσσα και συγκεκριμένα: τις ελληνικές επιτυχίες «Παιδιά του Πειραιά», που την εποχή εκείνη ήταν ένα είδος ελληνικού εθνικού ύμνου, «ο έρωτας που μ’ άκουσε», «Η Μελένια η γυφτοπούλα» και την «Μισιρλού» στα γερμανικά.

Η Κατερίνα Βαλέντε στην μακρόχρονη καλλιτεχνική της πορεία κατάφερε να περάσει στην κατηγορία της «Ντίβας», είχε τραγουδήσει συνθέσεις επώνυμων συνθετών και είχε συνεργαστεί με τα ιερά τέρατα της τότε σύγχρονης μουσικής (σ.σ, Ντιν Μάρτιν, Λουίς Άρμστροπνγκ, Μπίνγκ Κρόσμπι, Πέρι Κόμο, Λουίς Ντελ Παρανά, Έλλα Φιτζέραλν κ.ά).

Γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου 1926 και πέθανε στις 15 Σεπτεμβρίου 1974 στο Λονδίνο, τη χρονιά που έκανε και την τελευταία του καλλιτεχνική εμφάνιση στη Μόσχα. Ο Luis Alberto del Paraná (πραγματικό όνομα Luis Osmer Meza) υπήρξε κατά πρώτον συνιδρυτής του μουσικού λατινοαμερικανικού συγκροτήματος "Los Guaireños", που αργότερα μετονομάστηκε σε "Los Paraguayos". Ο ίδιος μεμονωμένα, είτε με τα πιο πάνω μουσικά συγκροτήματα έδωσε συναυλίες στα μεγάλα θέατρα και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς σχεδόν όλων των χωρών της Λατινικής Αμερικής και ειδικότερα της Αργεντινής και του Mexico. Mε την επιστροφή τους στην Ασουνσιόν, πρωτεύουσα της πατρίδας τους το 1945, οι "Los Paraguayos". διορίστηκαν επίσημα από την τότε κυβέρνηση της Παραγουάης «περιοδεύοντες πολιτισμικοί πρεσβευτές της».

Κάτοχοι, πλέον, διπλωματιών διαβατηρίων Παραγουανοί καλλιτέχνες επισκέφτηκαν πρώτα την Β. Αμερική και στα μέσα της δεκαετίας του 1950 έφθασαν στην Ευρώπη. Ο Παρανά με την εκπληκτική φωνή του και οι εξαιρετικοί τραγουδιστές-συνεργάτες του (σ.σ, Μπαρπόσα και Γκαρσία), πραγματικοί βιρτουόζοι της κιθάρας και άρπας, κατάφεραν να κάνουν γνωστές τις μελωδίες και τους ρυθμούς της Λατινικής Αμερικής-και ειδικότερα της χώρας τους, «κερδίζοντας» το μουσικόφιλο κοινό Αμερικής και Ευρώπης και. αποκτώντας μεγάλη διεθνή δημοφιλία.

Διάσημος πλέον ο Παρανά και το θρυλικό γκρουπ Los Paraguayos επί τρεις δεκαετίες (σ.σ, του 50, '60 και '70), κυριολεκτικά μεσουρανούσαν στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα. Ενώ ειδικότερα ο Luis Alberto del Paraná μοιράστηκε τη σκηνή στις αμέτρητες συναυλίες σε Ευρώπη και Αμερική με τα τότε ιερά τέρατα της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας.

Οι Frank Sinatra, Louis Armstrong, Placido Domingo, Paul Kuhn, Mireille Mathieu, Peter Alexander, Lolita, Karl Moik, Toto Cutugno, Adamo, Katerina Valente, Semino Rossi το αγγλικό γκρουπ The Beatles, είναι οι μεγάλοι της διεθνούς μουσικής σκηνής που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνεργάστηκαν μαζί του. Ενώ ο ίδιος, με τους Los Paraguayos", είχαν εμφανιστεί ως guest star σε συναυλίες με την Edith Piaf στο Olympia (Παρίσι) καθώς και σε καλλιτεχνικά σώου με την εμβληματική Marlene Dietrich.

Ωστόσο στο αποκορύφωμα καριέρας τους, το 1963, οι Los Paraguayos, μαζί με τους Beatles, και άλλους παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες εμφανίστηκαν στο «Royal Performance» στο Λονδίνο”, ενώπιον βασιλικών υψηλοτήτων, των πριγκίπισσών της Αγγλίας Μαργαρίτας και της Δανίας Μαργαρίτας Β΄, όπου και βραβεύτηκαν για τις παγκόσμια υψηλές μουσικές επιδόσεις τους. Ακόμη, ανάμεσα σε εκείνους που τους τίμησαν με την παρουσία τους σε γενόμενες καλλιτεχνικές εμφανίσεις στην Ολλανδία και Γερμανία ήταν η τότε βασίλισσα της Ολλανδίας Τζουλιάνα, ο Γερμανός Καγκελάριος Χέλμουτ Κόλ και ο (τότε) πρόεδρος της ομοσπονδιακής Γερμανίας. Ο Ρίχαρντ φον Βaιτσζέκερ, ο οποίος σε επίσημη επιστολή προς τον Παρανά έγραψε: «Η μουσική σας είναι ένα αναμφισβήτητο σύμβολο του μοναδικού πολιτισμού της χώρας σας και της ηπείρου σας, που μπορεί να δώσει τόσα πολλά σε εμάς τους Ευρωπαίους. Να είστε σίγουροι ότι είστε πάντα ευπρόσδεκτοι στη Γερμανία».

Σημειωτέον ότι οι μουσική παραγωγικότητα του Παρανά, ως στιχουργού συνθέτη και πρώτο-εκτελεστή, ήταν πάνω από 500 ηχογραφημένα τραγούδια, σε 51 άλμπουμ, ενώ με την εμβληματική ορχήστρα του Αντρές Φερέιρα, αλλά και το Τρίο Λος Παραγουάϊος ξεπέρασε τα 20 εκατομμύρια πωλήσεις σε δίσκους και τα 600 εκατ σε Cd και κασέτες. Ακόμη πολλά τα βραβεία που έλαβαν, όπως «Ο Χρυσός Δίσκος της Unicef», «Η Χρυσή Σφαίρα», για το ταξίδι του ενός εκατομμυρίου χιλιομέτρων σε μουσική περιοδεία σε όλο τον κόσμο, καθώς και η πρώτη «Golden Music Cassette».

Το 1963 η Κ. Βαλέντε μαζί με άλλους 11 μεγάλους αστέρες της τότε παγκόσμιας μουσικής σκηνής, πήρε μέρος στην εγγραφή δίσκου της Unicef από τις πωλήσεις του οποίου ανά τον κόσμο, τα έσοδα θα διετίθοντο για την περίθαλψη και διατροφή των παιδιών του τρίτου κόσμου. Μεταξύ των 11 συμμετείχαν: ο Luis Alberto del Paraná και οι Los Paraguayos, όπου βραβεύτηκαν με τον «Χρυσό Δίσκο της Unicef», για την πώληση 1.000.000 αντιτύπων.

Όμως εκείνο που έμεινε ως ανεπανάληπτο μουσικό γεγονός, της χρονιάς ήταν η κοινή εμφάνιση «Κ. Βαλέντε –Λουίς Αλμπερτο ντελ Παρανά- Λος Παραγουάιος», στην σκηνή του εμβληματικού κέντρου συναυλιών «Ολυμπιά» στο Παρίσι(1959). Γιατί εκείνο το βράδυ το φιλοθεάμον κοινό με τα όσα έβλεπε και άκουγε, πραγματικά έπαθε την πλάκα του… Οι… τυχεροί παριστάμενοι, εκστασιασμένοι από την εκπληκτική απόδοση των «λάτιν» μελωδιών και ρυθμών από το επί σκηνής δίδυμο «Βαλέντε-Παρανά», ξεσηκώθηκαν, και μέσα σε φρενίτιδα ενθουσιασμού τους χειροκροτούσαν όρθιοι, επευφημώντας τους και τραγουδώντας μαζί τους. Την επομένη ο γαλλικός τύπος σχολιάζοντας το γεγονός μεταξύ των άλλων έγραψε: «Vallente- Parana έκαναν σερενάτα στο νυχτερινό Παρίσι».

Πάντως ενδεικτική της καταπληκτικής εμφάνισης του διδύμου «Βαλέντε-Παρανά» στο «Ολυμπιά», είναι η παρατιθέμενη φωτό (από το αρχείο του Rubito Medina, πρώην κιθαρίστα της Παραγουάης). Εκεί βλέπουμε επί σκηνής την Valente, με την κιθάρα της και τον Parana με την παραδοσιακή αμφίεση της Παραγουάης να τραγουδούν, ενώ τους Reynaldo Meza, Rubito Medina και Santos Gonzalez (σ,σ. τα υπόλοιπα μέλη του Lος Paragoyayos), καθισμένους να τους κοιτούν και εκείνοι εκστασιασμένοι.

Εν τω μεταξύ και ο Luis Alberto del Paraná με τους Los Paraguayos έχουν κατ’ επανάληψη επισκεφθεί την Ελλάδα, όπου εμφανίστηκαν σε μεγάλα μουσικό-χορευτικά κέντρα της εποχής. Οι ίδιοι τραγούδησαν στο τότε κρατικό ραδιόφωνο και συμμετείχαν σε κάποιες ταινίες του παλαιού ελληνικού κινηματογράφου. «Τα Παιδιά του Πειραιά», «Εκεί ψηλά στον Υμητό», «Αθήνα», «Σαγαπώ-Σαγαπώ» (σ,σ. το εκπληκτικό τραγούδι που η Σοφία Λώρεν τραγούδησε στην εμβληματική ταινία «το παιδί και το δελφίνι» κ.ά., ήταν μερικές από τις δισκογραφικές εγγραφές τους στα ελληνικά.

Ωστόσο πολλοί αρτινοί νεολαίοι της εποχής υπήρξαν φανατικοί θιασώτες της μουσικής «λάτιν» και προσωπικοί Fan τόσο της Κ. Βαλέντε όσο και του Παρανά με τους Παραγουάϊος. Ο γράφων, φανατικός fan του Parana και της Valente, θυμάται για παράδειγμα, τα «Πετσάκια» (σ.σ, τα αδέλφια Γιώργο, Τακούλη και την αείμνηστη Βούλα), τον Βασίλη Δούβα, τον γράφοντα κ.ά, να πρωταγωνιστούν στα νεανικά πάρτι τραγουδώντας τις επιτυχίες: «Malagueña Salerosa», «Galopera», «Historia De Un Amor», και τους κιθαρωδούς Τάκη Κρεμπούνη, Γιώργο Λάζο και Βαγγέλη Ζέρβα μαζί με τον αείμνηστο Χρ. Κατσαδωράκη κ.ά να παίζουν και τραγουδούν μοναδικά την « Maria Cristina» κ.ά (σ.σ, για τα μάτια Αρτινής Χριστίνας).

Όπως θυμάται και τον αείμνηστο Μιχάλη Αλίβερτη, προσωπικό φίλο του, Parana, να καλεί στο σπίτι του, τους τ. Νομάρχη κ. Λ. Ρίζο και τον γράφοντα, δύο επίσης Fan του Parana και των Los Paraguayos, για να ακούσουμε ξεχωριστά κομμάτια από την τεράστiα Latin δισκοθήκη του.

Τέλος ισχυρή ανάμνηση διατηρεί ο γράφων από την πρώτη γνωριμία του με τον Parana και τους Paraguayos. Ήταν Μάρτιος του 1965, όταν στο τότε εμβληματικό μουσικό-χορευτικό κέντρο «Καρυστινός», γνώρισε τον Parana και τους συνεργάτες του και έκτοτε συνδέθηκε μαζί του, όπως και με τον αδελφό του Reynaldo Meza, με ισχυρή προσωπική φιλία. Άλλωστε, σε κάθε επίσκεψή του στην Ελλάδα, εκεί στου «Καρυστινού», είχαν ιδιαίτερες συναντήσεις και τα λέγανε. (σ.σ, εξ’ ού και η αποστολή της πρόσκλησης προς τον γράφοντα να παραστεί στο Φεστιβάλ-Αφιέρωμα, με αφορμή τα 50 χρόνια από τον θάνατό του μεγάλου Παραγουανού καλλιτέχνη, που πραγματοποιήθηκε στην γενέτειρά του Άλτος (σ. σ πόλη της Παραγουάης).


Υ.Γ.: Πάντως είναι λυπηρό που μια τέτοια εξαιρετική ξένη μουσική, τόσο σε μελωδία όσο και σε φανταστική φωνή, παραμένει στα σημερινά αζήτητα… Όπου αντίθετα κυριαρχούν απολύτως το παρατεταμένο «ντάπα-ντούπα», τα «φρικιά» στην εμφάνιση μουσικά είδωλα και τα ουρλιαχτά που εκπέμπουν επί σκηνής…

Στο Παρισινό «ΟΛΥΜΠΙA». Επί σκηνής Η Valente, με την κιθάρα της και ο Parana με την παραδοσιακή αμφίεση της Παραγουάης να τραγουδούν, με το παριστάμενο πλήθος να τους επευφημεί. Καθισμένοι οι Παραγουανοί Reynaldo Meza, Rubito Medina και Santos Gonzalez τους ακούνε εκστασιασμένοι.

Η ανοιχτή πρόσκληση στον γράφοντα να παραστεί στο Φεστιβάλ-Αφιέρωμα, για τα 50 χρόνια από τον θάνατό του μεγάλου Παραγουανού καλλιτέχνη που πραγματοποιήθηκε στην γενέτειρά του Άλτος.

O Parana, το τιμώμενο πρόσωπο για τα 50 χρόνια από τον θάνατό του.

Μάρτιος 1965, λίγο μετά την εμφάνιση του του Luis Alberto del Paraná με τους Los Paraguayos στο κοσμικό κέντρο «Καρυστινός». Διακρίνονται: Από αριστερά Ο Reynaldo Meza (αδελφός του Parana), η Τούλα Σούκη (μετέπειτα σύζυγός μου), ο Parana και ο Αντώνης Κολιάτσος.