Τελευταία Νέα
Αναρτήθηκε στις:30-06-25 15:35

Αλήθεια! Γιατί γίνεται ο πόλεμος;


Για να θολώσουν την πραγματική απάντηση σε αυτό το ερώτημα, τα αστικά επιτελεία δουλεύουν υπερωρίες, με όλα τα χρεοκοπημένα προσχήματα ανά χείρας: Με το αναποδογύρισμα της πραγματικότητας και τις αθλιότητες περί «δικαιώματος της αυτοάμυνας» του Ισραήλ (όπου «αυτοάμυνα» το «δικαίωμα» να βομβαρδίζει όποτε και όπου θέλει, με το «πράσινο φως» και τη στήριξη των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ).

Τα προσχήματα περί «πολέμου που έγινε για να μην αποκτήσει πυρηνικά το Ιράν», αντίστοιχης αξίας με τα όπλα μαζικής καταστροφής που τάχα διέθετε το Ιράκ και «δικαιολόγησαν» την αμερικανική εισβολή το 2003.

Τις αστειότητες περί «πολέμου των δυτικών, φιλελεύθερων δημοκρατιών ενάντια στον σκοταδισμό και τους μουλάδες», από τη «συμμαχία» όσων στηρίζουν τους... τζιχανιστές, τις πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου και τους «υπερορθόδοξους» Εβραίους, επιχειρώντας να κρύψουν ότι ο χαρακτήρας κάθε κράτους κρίνεται από τον ταξικό χαρακτήρα του και από αυτή την άποψη όλοι βρίσκονται στην ίδια πλευρά της Ιστορίας, απέναντι στους λαούς.

Ολα τα παραπάνω αποτελούν μέρος της ίδιας προσπάθειας να κρυφτεί η αιτία των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων που πολλαπλασιάζονται, να στρατευτεί ο λαός στα σχέδια των Ευρωατλαντικών και του συμμάχου τους στην περιοχή, του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ.

Όπως σημείωνε η Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για την «κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και την προετοιμασία του Κόμματος», τον περασμένο Δεκέμβρη:

«Το Κόμμα μας έχει εκτιμήσει ότι ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός για τον έλεγχο του ορυκτού πλούτου, των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, της διασφάλισης γεωπολιτικών στηριγμάτων, των μεριδίων των αγορών, έχει προκαλέσει δύο περιφερειακούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, στους οποίους με τον έναν ή άλλο τρόπο εμπλέκεται μεγάλος αριθμός καπιταλιστικών κρατών του πλανήτη.

Βασικό στοιχείο της διαπάλης σε διεθνές επίπεδο είναι η αμφισβήτηση της πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ και του μπλοκ των δυνάμεων ΝΑΤΟ - ΕΕ στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Απέναντι στην ευρωατλαντική συμμαχία προβάλλει η υπό διαμόρφωση ευρασιατική, με βασικές δυνάμεις την Κίνα, που διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία από τις ΗΠΑ στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, και τη Ρωσία, που παραμένει η 2η ισχυρότερη πολεμική δύναμη (...) Τα σύννεφα πυκνώνουν, αναμένεται ακόμη μεγαλύτερη ένταση στη Νότια Σινική Θάλασσα και στην Ανατολική Σινική Θάλασσα, αλλά και σε άλλες εστίες που ήδη καίνε στην Αφρική (π.χ. Σουδάν) ή βρίσκονται σε κατάσταση "παγώματος", αλλά μπορούν να ανοίξουν (Καύκασος, Βαλκάνια, Κεντρική Ασία, Λατινική Αμερική, Αρκτική...)».

Η Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ σημείωνε επίσης:

«Σε αυτές τις συνθήκες, όπου όλο και λιγότερο μετράνε για τα αστικά κράτη τα διπλωματικά μέσα μπροστά στην όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και παίρνει προτεραιότητα η πολεμική προετοιμασία, παρατηρείται μια γενικότερη τάση προς τη λεγόμενη "πολεμική οικονομία", που δεν αφορά μόνο τις στρατιωτικές δαπάνες που γνωρίζουν κάθε χρόνο ραγδαία αύξηση, αλλά και την ανάπτυξη κάθε είδους βιομηχανικής υποδομής και αξιοποίησης της οικονομίας και της τεχνολογίας και για πολεμικούς σκοπούς».

Οι προχτεσινές αποφάσεις της Συνόδου του ΝΑΤΟ και το «RearmEU» είναι συνέχεια και κλιμάκωση αυτής της εξέλιξης.

Ειδικά σε σχέση με τη μάχη για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα, τα Ντοκουμέντα του 21ου Συνεδρίου του Κόμματος (το δεύτερο κείμενο των Θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ) σημείωνε: «Στοιχείο που πιο έντονα χαρακτηρίζει τις διεθνείς σχέσεις είναι η όξυνση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, που εκτός του οικονομικού υπόβαθρου έχει άμεση αντανάκλαση σε πολιτικό - διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο.

(...) Στην όξυνση της αντιπαράθεσης των δύο δυνάμεων, που λαμβάνει παγκόσμιο χαρακτήρα μιας κι εκδηλώνεται ταυτόχρονα σε πολλές περιοχές του πλανήτη, εμπλέκονται όλο και περισσότερο διεθνείς, πολυμερείς οργανώσεις και συμφωνίες, γεγονός που δείχνει ότι η αλληλεξάρτηση των καπιταλιστικών οικονομιών μπορεί να συμβαδίζει με την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.

Βασίλης Ζιώβας



img

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ