Τελευταία Νέα
Αναρτήθηκε στις:10-03-25 18:01

Προσπάθειες να ...μαντρώσουν το λαό!


Και τώρα, τι;». Αυτό είναι ένα από τα ερωτήματα που κυριαρχούν αυτές τις μέρες ανάμεσα στους εργαζόμενους, στον λαό και τη νεολαία. Ανάμεσα στα εκατομμύρια των απεργών και των διαδηλωτών που μέσα σε μια βδομάδα κατέκλυσαν τρεις φορές τους δρόμους σε όλη τη χώρα, δίνοντας και παίρνοντας «οξυγόνο» από την πάλη τους, διεκδικώντας το δίκιο τους απέναντι στην εγκληματική πολιτική που γεμίζει με «Τέμπη» την καθημερινότητά τους.

Το σύνθημα «'Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» σφραγίζει τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, φωτίζει τον δρόμο και τον πραγματικό ένοχο που πρέπει ακόμα πιο επιθετικά να βρεθεί στο επίκεντρο της λαϊκής οργής, η οποία δικαίως δεν καταλαγιάζει, δύο χρόνια μετά το έγκλημα.

Η «επόμενη μέρα» πλέον είναι ήδη εδώ, έχοντας πάνω της όλα εκείνα τα ελπιδοφόρα σημάδια από την ιστορική απεργία της 28ης Φλεβάρη: Τις εκατοντάδες χιλιάδες των νέων και μεγαλύτερων εργαζομένων που έκαναν για πρώτη φορά το βήμα και δήλωσαν στον διευθυντή και στον εργοδότη «σήμερα απεργώ». Τις νέες δυνατότητες για μεγαλύτερη συσπείρωση στα σωματεία, τις νέες προσπάθειες οργάνωσης μέσα στους χώρους δουλειάς, την ένταση της αλληλεγγύης ανάμεσα στους εργαζόμενους. Την ανάπτυξη της κοινής δράσης εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, βιοπαλαιστών αγροτών απέναντι στον κοινό τους αντίπαλο, το κράτος, τις κυβερνήσεις και τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Αυτή η μεγάλη αγωνιστική ανάταση, που σπάει σε έναν βαθμό τη μοιρολατρία, μπορεί να συναντηθεί σήμερα με συμπεράσματα από την πείρα των προηγούμενων χρόνων. Για να διαμορφωθεί πιο στέρεα και πιο μαζικά η πεποίθηση ότι αυτό το σύστημα δεν παίρνει γιατρειά, ότι μονόδρομος είναι η σύγκρουση για την ανατροπή του, για να ζήσουν πραγματικά όπως τους αξίζει σήμερα οι εργαζόμενοι και η νεολαία, και όχι το «ξόδεμα» της αγωνιστικής διάθεσης σε νέα αδιέξοδα.

Ανατρέχοντας λοιπόν σε αυτήν την πείρα, δηλαδή λίγα χρόνια πίσω, μπορούν οι εργαζόμενοι να δουν πιο καθαρά τις παγίδες που ξαναστήνονται, να γίνουν πιο ικανοί για να τις αχρηστεύσουν.

Και είναι αναγκαίο κάτι τέτοιο, καθώς ο λαός ακούει ξανά παχιά λόγια για το «νέο κράτος» που χτίζει η κυβέρνηση της ΝΔ, για τον «καινούργιο σιδηρόδρομο» που θα έρθει το 2027 κ.λπ.

Ακούει πάλι για μεγάλα «στοιχήματα» και για «τομές», που προβάλλουν κόμματα τα οποία έχουν διαχειριστεί αυτό το σάπιο κράτος, π.χ. το ΠΑΣΟΚ και οι διάφορες εκδοχές του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και διάφορους που εμφανίζονται ως «νέες» αναδυόμενες και «αντισυστημικές» δυνάμεις, π.χ. το προσωποπαγές κόμμα της Κωνσταντοπούλου, που όμως όλοι μαζί συγκλίνουν στην ίδια κατεύθυνση: «Αποκατάσταση των θεσμών», «επιστροφή στην ευρωπαϊκή κανονικότητα», «επαναλειτουργία του κράτους δικαίου». Όλα αυτά που περιέχονται άλλωστε στην κοινή πρόταση δυσπιστίας που συνυπέγραψαν στη Βουλή, και που προβάλλονται από διάφορες πλευρές και ΜΜΕ συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Όλα τα παραπάνω σερβίρονται σαν «διέξοδος» και σαν «εθνική υπόθεση», ώστε να αντιμετωπιστεί η λεγόμενη «κρίση εμπιστοσύνης», να ανακτηθεί η «κοινωνική συνοχή» και να μαζευτεί η λαϊκή δυσπιστία στο σύστημα και στους θεσμούς του.

Σε απλά Ελληνικά, για να «μαντρωθεί» ο λαός, να αντιμετωπιστεί το ρεύμα χειραφέτησης το οποίο τα τελευταία χρόνια γίνεται πιο διακριτό μέσα στις γραμμές των εργαζομένων και τροφοδοτείται από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών!

Βασίλης Ζιώβας



img

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ