Αν το βιβλίο είναι δοκίμιο ή μυθιστόρημα, η προετοιμασία είναι κυρίως ψυχολογική. Να ξέρεις καλά τι θέλεις να γράψεις και γιατί. Αν είναι σαν τις «σταγόνες» ιστορίας ή μυθολογίας, χρειάζεται πολύ διάβασμα και σύνθεση πριν καν ξεκινήσει. Αν βέβαια ο συγγραφέας έχει σκοπό να γράψει κάτι που να αξίζει τον κόπο, δίχως να έχει λάθη και κοινοτοπίες.

Αρχικά, η σταγόνα μυθολογίας έγινε podcast. Το ακούτε στο pod.gr. Στην συνέχεια, έγιναν οι απαραίτητες αλλαγές στα κείμενα ώστε ο προφορικός λόγος να γίνει γραπτός και εκδόθηκαν. Η αφορμή ήταν να γράψω για κάτι που πρέπει να ενδιαφέρει τον νεοέλληνα, πραγματική αιτία όμως ήταν η αγάπη μου για την μυθολογία.

Τώρα που το λέτε, θα μπορούσε να είναι και συμβολικός, αλλά ο τίτλος είναι περιγραφικός της μορφής του βιβλίου. Μικρά και ευκολοδιάβαστα κείμενα που περικλείουν μια ενότητα. Είναι τίτλος-αντιγραφή των επιτυχημένων «σταγόνων ιστορίας». Η μορφή του περιεχομένου υπακούει και στις ανάγκες των καιρών. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει μάθει στους τίτλους των social media. Δεν διαβάζει μεγάλα κείμενα, τις σταγόνες ευκολότερα.

Διόλου αγαπητό θέμα των Ελλήνων δεν είναι η μυθολογία τους. Είμαστε εθνικώς άσχετοι με τα μυθολογικά μας, γεγονός τουλάχιστον λυπηρό. Κατά τούτο, το βιβλίο υπηρετεί κι έναν παιδευτικό σκοπό. Να μάθουμε πως σκέφτονταν οι πρόγονοι μας. Διότι μόνο τότε, θα καταλάβουμε πως πέτυχαν τόσο τρομερά πράγματα.

Μας είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιληφθούμε πως έβλεπαν οι αρχαίοι Έλληνες τους θεούς τους. Η εβραϊκή και χριστιανική εκδοχή της δημιουργίας και της διεύθυνσης του κόσμου με την οποία εμείς μεγαλώσαμε, είναι εντελώς διαφορετική από την αρχαιοελληνική. Για το εκλαϊκεύσω, καταφεύγω σε μια υπεραπλούστευση. Οι μυθολογικοί θεοί, είναι άνθρωποι με υπερφυσικές δυνατότητες, τις οποίες χρησιμοποιούν όχι για έναν ιδεατό σκοπό, αλλά για την ευτυχία, την ικανοποίηση, την επικράτηση ή την εκδίκηση, μέσα σ’ αυτή την ζωή. Στην μυθολογία δεν υπάρχει η χριστιανική «μετά θάνατο Σωτηρία», ούτε οι ανατολικές απανωτές μετεμψυχώσεις. Όλα είναι εδώ, οριστικά και τελεσίδικα.

Το προαιώνιο ερώτημα «έφτιαξε ο άνθρωπος τον θεό ή ο θεός τον άνθρωπο» συνεχίζει να υφίσταται. Μην περιμένετε την απάντηση του στην «σταγόνα μυθολογίας».

Με μικρές σταγόνες ιστορίας μαθαίνουμε πράγματα που δεν ξέραμε. Μήπως πρέπει να ασχοληθούμε περισσότερο με τη γνώση του αρχαίου ελληνικού κόσμου;
Εσείς τι λέτε; Δεν πρέπει; Η ιστορία είναι φιλοσοφία με παραδείγματα. Η μυθολογία είναι οι αταβιστικοί φόβοι μας δοσμένοι σαν παραμυθάκι. Και τα δυο μαζί, είναι η ρίζα μας. Αλλιώς είμαστε δεντράκια δίχως ρίζα, έρμαια των σφοδρών ανέμων του σκληρού κόσμου μας.

Ο μεγαλύτερος φόβος για τον ελληνικό λαό δεν είναι η λήθη, αλλά η ιστορική ημιμάθεια. Δεν αρκεί να ξέρεις την ιστορία σου, πρέπει να την ξέρεις με τρόπο που σου βγάζει από το μυαλό την ιδέα ότι οι Έλληνες είναι ο περιούσιος λαός. Διότι οι περιούσιοι δεν παλεύουν, τα θεωρούν όλα δοσμένα από τον Θεό.

Ναι, στο μυαλό μου, τα δύο έργα κλείνουν έναν κύκλο. Σταγόνες ιστορίας και μυθολογίας. Τρίτομη ήταν η ιστορία, τρίτομη θα γίνει και η μυθολογία.