Νόνη Σταματέλου
Εκδόσεις Μελάνι (Ποίηση) 2015 - σελ. 56
Η ποιήτρια Νόνη Σταμέλου είναι γενναιόδωρη και ξοδεύεται και αναλώνεται και είναι πάντα ανοιχτή. Σαγηνεύει με τις λέξεις της.
Η ποίησή της είναι εμπειρίες, μετουσιωμένες εμπειρίες. Χωρίς εμπειρίες δεν γράφεις ποίηση. Η ποίηση δεν είναι συναισθήματα. Η ποίηση δεν είναι το ημερολόγιό μας. Ούτε τα γράμματά μας, που θα στέλναμε στους οικείους μας.
Είναι στρατευμένη η ποίησή της κι ας μην φαίνεται, έτσι όπως συμβαίνει με όσους αγωνίζονται για την υπόθεση της ζωής.
Ο στίχος της Νόνης Σταματέλου είναι απλός, ουσιαστικός, προσιτός και αναμοχλευτικός.
«Κι έτσι όπως κλαίει η πόλη/κάτω απ’ τη βροχή/έτσι όπως ανασαίνει βουβά η γκρίζα λίμνη/τα ποιήματα σωπαίνουν/σαν τα κίτρινα φύλλα/στις άκρες της οδού Δωδώνης./ Κι εγώ σ’ ένα διαμέρισμα ξένο/ολοκληρώνω τη μελέτη εξορίας./Κι επιστρέφω τα μεσάνυχτα κατάκοπη/στην πατρίδα των παιδικών μου στίχων»
«Περιπλάνηση μες στη νύχτα../Φούσκωσε η θάλασσα, τρύπωσε στο πάπλωμα./Τόσοι γλάροι, τόσο πάθος, τόση αλμύρα.../Στα σταυροδρόμια των ανέμων, ο έρωτας,/πιστός στο ραντεβού του/Κι ανελέητος...»
Η Νόνη Σταμέλου γεννήθηκε το 1960 στο χωριό Τσουκαλάδες Λευκάδας. Σπούδασε Θεολογία στο ΑΠΘ. Υπηρετεί ως καθηγήτρια στο 7ο γενικό λύκειο Ιωαννίνων. Κείμενά της, πεζά και ποιήματα δημοσιεύονται κατά καιρούς σε εφημερίδες και περιοδικά. Έχει βραβευτεί σε πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Άλλες ποιητικές της συλλογές είναι : «Παιχνίδι αιχμηρό» και «Σε πύρινη τροχιά».
Κώστας Τραχανάς