Περί του Αρτινού Υπεραστικού ΚΤΕΛ ο λόγος…
Του Αντώνη Κολιάτσου
(e-mail akoliatsos@gmail.com)
Σε προηγούμενη «πρώτη σελίδα» του «Μ», παραφράζοντας το «σλόγκαν-έκκληση» του αμερικάνικου ομογενειακού περιοδικού «Estiator «Αγοράζουμε Ελληνικά», στο «Αγοράζουμε Αρτινά», παροτρύναμε τους συμπατριώτες καταναλωτές να αγοράζουν αγαθά και υπηρεσίες από τοπικά καταστήματα.
Εν τούτοις παράλληλες σκέψεις μας ωθούν, σήμερα, να ευχηθούμε: «όχι μόνο να αγοράζουμε, αλλά και να ταξιδεύουμε…αρτινά.
Αφορμή για την πιο πάνω ευχή απετέλεσε, το πιο κάτω περιστατικό, που συνέβη, στο γραφείο του προέδρου του υπεραστικού ΚΤΕΛ.
«Συνέβη, προ 2-μήνου περίπου, στο γραφείο του καθ’ όλα ευγενή και καλοσυνάτου πρόεδρου κ. Ι. Κουμπούρα, την ώρα που, παρόντων και των υπολοίπων μελών του ΔΣ, ανέλυε στον γράφοντα τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζει το Αρτινό Υπεραστικό ΚΤΕΛ. Το τηλεφώνημα από τη Θες/κη ήταν επείγον και ο υπεύθυνος του εκεί πρακτορείου ζητούσε οδηγίες… «Ακόμα και με δύο, ναι με δύο, επιβάτες θα εκτελεστεί το δρομολόγιο, έχουμε ευθύνη απέναντι στους επιβάτες που μας προτιμούν[…]. Πρέπει να φανούμε συνεπείς…», ήταν η απάντηση του προέδρου».
«Μα αν η πιο πάνω προεδρική ατάκα, εύγλωττα αποτυπώνει το επαγγελματικό ήθος, τη συνέπεια και το υψηλό αίσθημα ευθύνης των ανθρώπων του Υπ/κού ΚΤΕΛ Άρτας, από την άλλη είναι αλήθεια ότι τα τεράστια λειτουργικά έξοδά του δεν ισοσκελίζονται από τα έσοδα που αποφέρουν οι μειωμένες πληρότητες (οχημάτων) των δρομολογίων του. Ωστόσο, οι λεωφορειούχοι φαίνεται πως επιμένουν…αρτινά. Και με έναν στόλο 68 λεωφορείων τελευταίας τεχνολογίας, μετακινούν καθημερινά με ασφάλεια, άνεση, και οικονομία εκατοντάδες απλούς πολίτες και με ειδική εκπτωτική πολιτική( μειωμένο εισιτήριο), μεταφέρουν μαθητές, στρατιωτικούς, πολύτεκνους, φοιτητές, άτομα με αναπηρία, καθώς και άλλες ευπαθείς ομάδες. Ενώ με τις νέες οδούς «Ιόνια» και «Εγνατία», ο χρόνος για Αθήνα ή Θεσσαλονίκη έφθασε να είναι, πλέον, ένα…τσιγάρο δρόμος. Επομένως είναι πολλοί οι λόγοι… και να ταξιδεύουμε…αρτινά», κατέληγε το συνοδεύον σχόλιο του γράφοντος.
Εν τούτοις, δεν πρέπει. να μας διαφεύγει-μάρτυρες οι παλιότεροι- ότι η Αρτινή επιχείρηση με θυσίες ιδιοκτητών και εργαζομένων κατάφερε να αφήσει πίσω τη μίζερη εποχή που η άφιξη του «λιωφορίου» ήταν το γεγονός της ημέρας για τα χωριά μας…. Τότε που ο κόσμος μετακινούνταν από και προς τα απομακρυσμένα χωριά μας, στοιβαγμένος ανάμεσα σε μπάλες από άχυρα, οικοδομικά υλικά, ακόμη και ζωντανά στις καρότσες φορτηγών, που σκεπάζονταν με μουσαμάδες μετατρεπόμενα σε επιβατηγά λεωφορεία… Εκείνα τα δύσκολα χρόνια που η τρις-κατάρατη αστυφιλία, ερήμωνε την ορεινή Αρτινή περιφέρεια(και όχι μόνο), τραυματίζοντας θανάσιμα την κοινωνική συνοχή, προεχόντως των ορεινών(τότε) κοινοτήτων…
Ας αναλογιστούμε, επίσης, τι πρόσφερε το Αρτινό Υπεραστικό ΚΤΕΛ(σ. σ, όπως και τα 61 υπόλοιπα ΚΤΕΛ της Επικράτειας), ως βασικός μεταφορέας προσώπων, εμπορευμάτων, φαρμάκων κ.ά, στην άτυπη προσπάθεια για να κρατηθούν ζωντανά τα χωριά μας.
Και ας δούμε, ακόμη, πως αυτή η συγκοινωνιακή σύνδεση, κυρίως των χωριών του ορεινού όγκου με την πόλη, απετέλεσε το βασικό εργαλείο για την υποστήριξη των όποιων κοινωνικών δράσεων της πολιτείας, υπέρ της Αρτινής περιφέρειας.
Ωστόσο γυρίζοντας στο σήμερα, πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι ογδόντα πέντε(85) περίπου οδηγοί, οι λοιποί εργαζόμενοι και ιδιοκτήτες, του Υπ/κό ΚΤΕΛ, που εκ των πραγμάτων συμβαίνει να ζυμώνονται μέσα στο καθημερινό Αρτινό γίγνεσθαι, κατά μία έννοια, του επιτρέπουν να έχει και λαϊκή βάση.
Υπό αυτή την έννοια θα ήταν παράλειψη δικαίου και ηθικής τάξεως, αν, ο Αρτινός πολίτης, κοντά στα πιο πάνω καλά του Υπεραστικού ΚΤΕΛ, δεν εξήρε και την εμπειρία, την ικανότητα, εργατικότητα και ευσυνειδησία των οδηγών του, οι οποίοι, πολλές φορές, εν μέσω πολικού χειμώνα, εκτελούν αγόγγυστα και με ασφάλεια τα προγραμματισμένα δρομολόγια, από και προς τα κακοτράχαλα «Τζουμερκοχώρια», ακόμη και όταν τα λεωφορεία της γραμμής φεύγουν σχεδόν άδεια.
Όπως, επίσης, θα ήταν άδικο αν δεν επαινούσε την Αρτινή επιχείρηση, όχι μόνο για την συνέπεια και υπευθυνότητα που επιδεικνύει απέναντι στο επιβατηγό κοινό αλλά και για «την επιτυχία»: οι οδηγοί και τα οχήματά της, σπάνια να προκαλούν βαρέα τροχαία ατυχήματα
Όμως, παρά το γεγονός ότι το υπεραστικό ΚΤΕΛ προσφέρει στην τοπική κοινωνία υπηρεσίες με σαφώς προστιθέμενη οικονομική, κοινωνική, ψυχαγωγική, ακόμη και τουριστική αξία- αφού εκτός των προαναφερθέντων υπηρεσιών το βλέπουμε, για παράδειγμα, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες να προσφέρει στους μη ΙΧήδες Αρτινούς πολίτες εύκολη και φτηνή πρόσβαση στα τοπικά θαλάσσια θέρετρα του Μενιδίου και της Κορωνησίας και να συμβάλει στην αύξηση του τουριστικού ρεύματος με την μεταγωγή ημεδαπών και αλλοδαπών επισκεπτών, από τα μεγάλα αστικά κέντρα προς την Άρτα κ.ά- εν τούτοις, δεν παύει να λειτουργεί με ιδιωτικό-οικονομικά κριτήρια.
Και χωρίς να είναι κρατικοδίαιτο, αξιοποιώντας παραγωγικά τη βοήθεια του κράτους εξελίχτηκε σε μια επιχείρηση νοικοκυρεμένη, ευπροσάρμοστη, που παρακολουθεί συνεχώς τις εξελίξεις και λειτουργεί προς όφελος των μετόχων –εργαζομένων, του επιβατηγού κοινού και εν τέλει υπέρ του Αρτινού κοινωνικού συνόλου.
Ωστόσο ο στόλος των 68 σύγχρονης τεχνολογίας οχημάτων, που σημειωτέον ανανεώθηκε με κεφάλαια των ίδιων των μετόχων και με ελάχιστη ενίσχυση από την ελληνική πολιτεία, έχει τεράστια λειτουργικά έξοδα(σ. σ, καύσιμα, διόδια, συντήρηση οχημάτων, μισθοί εργαζόμενων και φυσικά συντήρηση δεκάδων οικογενειών των ιδιοκτητών κ.ά), τα οποία, δυστυχώς, δύσκολα ισοσκελίζονται από τα έσοδα που αποφέρουν οι μειωμένες πληρότητες (των οχημάτων) των δρομολογίων του.
Παρόλα αυτά, οι συντοπίτες «υπεραστικοί λεωφορειούχοι» φαίνεται πως επιμένουν…αρτινά.
Και με τα πολυτελή λεωφορεία τους, μετακινούν καθημερινά με ασφάλεια, άνεση και οικονομία εκατοντάδες απλούς πολίτες, χώρια δε, όπως προ-ειπώθηκε, σήμερα, τον χρόνο για Αθήνα ή Θεσσαλονίκη και τούμπαλιν, τον…έφθασαν να είναι, πλέον, ένα…τσιγάρο δρόμος.
Ειδικότερα το ταξίδι «ΆΡΤΑ-ΑΘΗΝΑ» και «ΑΡΤΑ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ», με τα σύγχρονα πούλμαν του Υπ/κού ΚΤΕΛ και τις δύο ευρωπαϊκών προδιαγραφών οδικές αρτηρίες(ΙΟΝΙΑ ΟΔΟΣ και ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ) δεν είναι μόνο άνετο και ασφαλές -και σε σύγκριση με το κοπιαστικό, το πολύωρο και εν πολλοίς επικίνδυνο των προηγούμενων δεκαετιών, σημαντικά ολιγόωρο- είναι και σχετικά φτηνό, το οποίο στην περίπτωση που το εισιτήριο βγει με επιστροφή γίνεται φτηνότερο.
Και, εάν τελικά πραγματοποιηθεί η κατασκευή του μεγάλου σταθμού υπεραστικών λεωφορείων στην Αττική, κοντά στη στάση του μετρό, όπως σχεδιάζεται από το υπουργείο υποδομών, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο ευκολότερα και χρονικά συντομότερα θα φθάνει στο σπίτι του στην Αθήνα ο ταξιδιώτης του Υπεραστικού ΚΤΕΛ Άρτας(και γενικότερα της επαρχίας) και αντίστροφα… (σ. σ, κάτι παρόμοιο σχεδιάζεται να γίνει και στη Θεσσαλονίκη).
Βέβαια, εδώ, ίσως είναι χρήσιμο να σημειωθεί ότι θα συνέβαλλε, γενικότερα, στην περεταίρω αναβάθμιση των υπηρεσιών των Υπεραστικών Συγκοινωνιών, καθιστώντας, ακόμη ποιοτικότερο και το πιο πάνω αναφερόμενο ταξίδι, αν, τα Αρτινά Υπεραστικά Οχήματα -όπως και τα υπόλοιπα της επικράτειας- εγκαθιστούσαν δίκτυο Wi-Fi, που θα επέτρεπε στο επιβατηγό κοινό να έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο κατά τον χρόνο της διαδρομής με τα συγκεκριμένα λεωφορεία. Ασφαλώς και κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό, υποστηρίζει ο γράφων, εάν, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αυτοκινητιστών Υπεραστικών Συγκοινωνιών(ΠΟΑΥΣ), έθετε το ζήτημα στα συναρμόδια υπουργεία Ψηφιακής Πολιτικής και Ενημέρωσης, Υποδομών και Μεταφορών. Τα οποία, σε συνεργασία με τις κατά τόπους Περιφέρειες, στα πλαίσια της δράσης για τη χρήση των νέων τεχνολογιών και της ψηφιακής οικονομίας, για την αναβάθμιση των υπηρεσιών των συγκοινωνιών, θα μπορούσαν να επιχορηγήσουν την απαιτούμενη δαπάνη εγκατάστασης κατά το προηγούμενο της έγκρισης κονδυλίου εξ’ ευρώ 900.000 προς τις Αστικές συγκοινωνίες της Αττικής. που θα επιτρέψει στα 2030 λεωφορεία, τρόλεϊ και τραμ του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών να παρέχουν στο επιβατηγό κοινό πρόσβαση στο διαδίκτυο, κατά την διαδρομή.
Ωστόσο, πέρα και πάνω από τη συνέπεια και το υψηλό αίσθημα ευθύνης των ανθρώπων του υπεραστικού ΚΤΕΛ Άρτας, που υποδηλώνει η ανωτέρω καταγεγραμμένη προεδρική ατάκα, όπως λίγο-πολύ έχει επισημανθεί, το Αρτινό Υπ/κό ΚΤΕΛ(σ.σ μαζί και τα των άλλων νομών), δίνει αγώνα επιβίωσης. Όμως, από την άλλη πρέπει να καταστεί κοινή Αρτινή συνείδηση ότι η λειτουργική του συνέχεια, είναι ζήτημα μείζονος τοπικής σημασίας
Γιατί, κακά τα ψέματα, αλλά το Υπεραστικό ΚΤΕΛ Άρτας, που εδώ και δεκαετίες παραμένει. ταυτισμένο με την Αρτινή ύπαιθρο και που δεν έπαψε να λειτουργεί προς το συμφέρον της Άρτας και των Αρτινών, πρέπει να «ζήσει»!
Είναι επομένως ανάγκη να ενισχυθεί με περισσότερες Αρτινές ταξιδιωτικές επιλογές!
Για αυτό πρέπει, εμείς οι Αρτινοί όχι μόνο να αγοράζουμε αλλά και να προτιμάμε να ταξιδεύουμε…αρτινά.