Του Αντώνη Κολιάτσου (*)

Λίγες εβδομάδες πριν την εκλογή του τότε πρεσβύτερου, κατά κόσμον Ν. Αλεξίου, ως Μητροπολίτη Άρτας (Μάιος 1988), η εικόνα της Αρτινής κοινωνίας, με αφορμή την υποστήριξή του ήταν εξόχως διχαστική. Πραγματικά, τα κουτσομπολιά των «καφενειολογούντων» περί την εκλογή του υποψηφίου Μητροπολίτη από την Ιερά; Σύνοδο, η βροχή των εγκωμιαστικών ή επιτιμητικών σχολίων υπέρ του ενός ή κατά του άλλου των τότε υποψηφίων, οι έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ των «αντιφρονούντων», οι παρασκηνιακές παρεμβάσεις ορισμένων τοπικών πολιτικών, αυτό-διοικητικών και επιχειρηματικών παραγόντων, υπέρ του εκλεκτού τους, η σωρεία των επιστολών στήριξης ή επίκρισης συγκεκριμένων υποψηφίων με παραλήπτες συνοδικούς ιεράρχες, τα ουκ ολίγα σχετικά δημοσιεύματα του τοπικού τύπου που υποστήριζαν την υποψηφιότητα της επιθυμίας τους και μια κακής ποιότητας φημολογία γύρω από την επίμαχη εκλογή, δημιουργούσαν ένα κοινωνικό περιβάλλον έντασης, διχασμού, ηθικής κατάπτωσης, κοινωνικής ρήξης, το οποίο αν μη τι άλλο υπερέβαινε τα εκκλησιαστικά εσκαμμένα. Ένα ανάλογο, αλλά ευτυχώς πολύ μικρότερης έντασης φαινόμενο, παρατηρήθηκε, δυστυχώς και κατά την πρόσφατη εκλογή του νέου Μητροπολίτη Άρτας, το οποίο, όμως, εξ’ αποτελέσματος μάλλον έβλαψε τον θορυβωδώς υποστηριζόμενο από κάποιους κύκλους υποψήφιο, παρά τον ωφέλησε. Οι απόψεις του γράφοντος γύρω από τα της εκλογής Μητροπολίτη Άρτας, τόσο του Σεβασμιότατου κ.κ Καλλίνικου όσο και εκείνη του πρώην πλέον και για λίγο ακόμη τοποτηρητή Σεβασμιότατου κ.κ Ιγνατίου του Δ΄, παραμένει σταθερή, ειλικρινής και απολύτως διάφανη. Και επειδή αυτές ερείδονται σε κάποιες πάγιες ηθικό-κοινωνικό-εκκλησιαστικές αρχές του, που θέλει να πιστεύει ότι παρουσιάζουν ένα ευρύτερο ενδιαφέρον, θεωρεί χρήσιμο να της δημοσιοποιήσει. Ωστόσο αντί να της καταγράψει ευθέως, επιλέγει να τις αφήσει να αναδυθούν μέσα από τις γραμμές του πιο κάτω άρθρου του, που πρωτοδημοσιεύτηκε στο φύλλο της 29/04/1988 της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ» (σ.σ, ο ίδιος ήταν εκδότης και αρθρογράφος της).με τον τίτλο: « Η ΕΚΛΟΓΗ ΝΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ (και εμείς ευχόμαστε να είναι ο Πρεσβύτερος Ν. Αλεξίου αλλά…)( Το εν λόγω άρθρο έχει ως εξής:.

«Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι, τελευταία, η δια του τοπικού τύπου έντονη προβολή μιας σειράς δημοσιευμάτων σχετικών με το ζήτημα της διαδοχής του μεταστάντος Μητροπολίτη Άρτας, κινδυνεύει να ερμηνευτεί, από μια μεγάλη μερίδα του λαού της, σαν η απαρχή μιας ανεπίτρεπτης παρέμβασης. Μιας παρέμβασης, που επιχειρείται από ορισμένους κύκλους της μικρής Αρτινής κοινωνίας, επάνω σε ένα τόσο σημαντικό θέμα, που από τη φύση του είναι κρίσιμο και ευαίσθητο. Το οποίο, όμως, ως αναφερόμενο στην εκκλησία έχει χαρακτήρα αυστηρά απολιτικό και ως εκ των πραγμάτων στερούμενο της δυνατότητας, να τεθεί κάτω από ένα είδος θεσμοθετημένης γνωμοδοτικής λαϊκής ετυμηγορίας, παραμένει ανεπηρέαστο και επομένως πρακτικά ανέλεγκτο από τον Αρτινό λαό.

Έτσι για πάρα πολλούς Αρτινούς πολίτες:

α) Η συγχορδία της αυτό-εμφανιζόμενης αυθόρμητης τοπικής αρθρογραφίας, του περιεχομένου… «γνώμη λοιπόν έχει και ο λαός της περιοχής μας, που οι πάντες ανεπιφύλακτα λένε ότι ο πιο ενδεδειγμένος για Μητροπολίτης θα ήταν ο Ιγνάτιος Αλεξίου…» (ΤΟΛΜΗ 21-04-88) ή «…αλλά για τη θέση του Μητροπολίτη Άρτας, ενδιαφέρεται και άλλος συμπατριώτης μας, αλλά εμείς συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε Ιγνάτιο….» (εφημερίδα ‘Π’ της 23-04-88) κ.α., μάλλον αποπνέει υπερβολή. Και με το να εμφανίζεται ότι εκφράζει καθολικά την Αρτινή κοινή γνώμη επί του θέματος, δεν το προάγει όταν επιχειρηματολογεί στηριζόμενη στη λογική των τεχνητών διλημμάτων.

β) Ο χορός των εκδιδομένων και δημοσιευομένων ψηφισμάτων, εκ μέρους οργανώσεων και φορέων, με περιεχόμενο του τύπου «… και με τα ιδιαίτερα προσόντα που διαθέτει θα εκσυγχρονίσει τοπικά τις σχέσεις εκκλησίας και λαού…. Ότι ως άνθρωπος με πνεύμα Θεού, έδειξε πως πρωτοπορεί και θα οδηγήσει το χριστιανικό ποίμνιό του και ειδικότερα τους νέους με τους οποίους συναναστρέφεται, στο δρόμο της αγάπης και του Θεού…» κ.α., πέρα από το γεγονός ότι προκαλεί έναν έντονο σκεπτικισμό για την λαϊκή αντιπροσωπευτικότητά τους, ταυτόχρονα με περισσή αμετροέπεια και εντελώς αυθαίρετα, επιδιώκει να καταδείξει στον Αρτινό λαό ότι, οι διάσπαρτες πιο πάνω χριστιανικές αρετές, επικεντρώνονται σχεδόν προνομιακά και αποκλειστικά, στο πρόσωπο του συγκεκριμένου ιεράρχη.

γ) Το φαινόμενο της αυτόκλητης συνηγορίας υπέρ του εν λόγω υποψηφίου Μητροπολίτη, από πρόσωπα που μέχρι τώρα δεν μας έχουν συνηθίσει να μιλάνε δημόσια και που πολύ μικρή σχέση έχουν με τα τοπικά εκκλησιαστικά δρώμενα, συνιστά ανάμειξη τουλάχιστον περιττή. Και είναι αυτό μια διαπίστωση που επιβεβαιώνεται από την προβαλλόμενη επιχειρηματολογία τους, η οποία βασικά δεν προσθέτει κάτι το νέο, αλλά απλά αναπαράγει τις γνωστές θέσεις και απόψεις τρίτων. Κατά τις εκτιμήσεις αυτής της εφημερίδας, η καταγραφή των πιο πάνω γεγονότων, συνιστά ένα νέο, που πολύ λίγο απέχει από το να χαρακτηρίζεται ανεπίτρεπτη πιεστική παρέμβαση, σε ήδη θεσμοθετημένες από την εκκλησία διαδικασίες. Δηλ. εκεί όπου «το πνεύμα Θεού» τις θέλει ανέπαφες…. Από το άλλο μέρος, η εγκαινιαζόμενη πιο πάνω τακτική, στο βαθμό που ένας αξιοσέβαστος, θεολογικά άριστα συγκροτημένος, καθ’ όλα αξιόλογος και ικανότατος Αρχιμανδρίτης, που ακούει στο όνομα Ιγνάτιος Αλεξίου, εντελώς αθέλητα κινδυνεύει να εμπλακεί σε διεργασίες, ξένες με το σχήμα του, φαίνεται να σηματοδοτεί μια ενδεχόμενη δυσάρεστη εξέλιξη, με. χαρακτηριστικό όμως τον συντεχνιακής μορφής πιεστικό χαρακτήρα, που εκ των πραγμάτων δείχνει ότι ενέχει. Αναμφισβήτητα ο λαός της Άρτας πρέπει να έχει κάποιο λόγο γύρω από το ζήτημα της εκλογής του νέου Μητροπολίτη του. Ο λόγος όμως αυτός, κατά γενικότερη εκτίμηση, πρέπει να αρθρώνεται μόνο μέσω της προσευχής, ή τουλάχιστον της διακριτικής αναπομπής της ευχής και σε καμιά περίπτωση με τη μορφή θορυβωδών δημοσίων και πιεστικών απαιτήσεων, που είναι γνώρισμα του χώρου της «ποδοσφαιροποιημένης», πλέον, πολιτικό-κομματικής μας ζωής. Οι οποίες, ευτυχώς, μέχρι τώρα παραμένουν ξένες με την ηθική και την κανονική εκκλησιαστική τάξη.

Και εδώ μπαίνουν μερικά πραγματικά κρίσιμα ερωτήματα:

i) Γιατί άραγε είναι προσόν για τον υποψήφιο Μητροπολίτη, η εντοπιότητα με την στενή έννοια του όρου και είναι αυτή κώλυμα με την ευρύτερη έννοιά του, για τον πρόεδρο Πρωτοδικών ή τον Νομάρχη Και αν υποτεθεί ότι ο νέος Μητροπολίτης Άρτας είναι ο Αρτινός Ιγνάτιος Αλεξίου, που η εφημερίδα αυτή ειλικρινά το εύχεται, διερωτάται κανείς, πόσο ομαλά και απρόσκοπτα θα μπορέσει ως Μητροπολίτης να ασκήσει τα υψηλά εκκλησιαστικά του καθήκοντα, όταν μερικοί από τους σημερινούς γνωστούς και φίλους του, διαρκώς και με νόημα’ θα του υπενθυμίζουν την σημερινή ‘δυναμική’ και ‘θορυβώδη’ υποστήριξη της υποψηφιότητάς του;

ii) Γιατί μια πιθανή επιλογή του κ. Ιγνατίου Αλεξίου, ως νέου Μητροπολίτη Άρτας, να κινδυνεύσει να ερμηνευτεί ως αποτέλεσμα μεθοδευμένης παρέμβασης ή μιας άτυπης πολιτικής διαμεσολάβησης, όταν είναι γνωστό- και πέρα για πέρα αληθινό, ότι ο σεπτός ιεράρχης δεν τις επιδιώκει, αλλά ότι απορρίπτει κάθε ανάλογη μεθόδευση, ως αντίθετη με τις αρχές του; Ακόμα, μήπως η επιμονή μερικών,θερμόαιμων να επιδεικνύουν υπερβάλλοντα ζήλο υπέρ της εκλογής του ως Μητροπολίτη Άρτας, είναι μια επιπόλαια κίνηση, η οποία ενδεχομένως να την εμποδίζει, μέχρι του σημείου και να τη ματαιώσει(σ.σ, κατά μία έννοια αυτό δεν συνέβη με την υποψηφιότητα του Αρχιμανδρίτη κ. Θεολόγου);

ii) Και τι θα γίνει στην υποθετική περίπτωση που ο νέος Μητροπολίτης Άρτας δεν θα είναι ο κ. Ιγνάτιος Αλεξίου; Πως θα κοπάσει και πότε η μαζική υστερία, ενός μεγάλου τμήματος του λαού της Άρτας, όταν, η έντονη αντίδραση από την μη ικανοποίηση του αιτήματός του, είναι βέβαιο ότι θα εντείνεται και θα συντηρείται επί μακρόν; Θα επιβαρύνει και πόσο ένα τέτοιο ενδεχόμενο την Δεσποτική παρουσία του νέου Μητροπολίτη; Θα εμποδίσει και για πόσο χρόνο την επίτευξη της απαραίτητης καθολικής λαϊκής αποδοχής; Θα απολαμβάνει ο νέος Δεσπότης της αγάπης και της εμπιστοσύνης του ποιμνίου του, ή θα εγκαινιάσει την Μητροπολιτική του θητεία, μέσα σε ένα, αν όχι εχθρικό, τουλάχιστον όχι όσο θα πρέπει ενωτικό περιβάλλον; Το έργο του θα είναι απρόσκοπτο και πόση απήχηση θα βρίσκουν στον «διχογνωμούντα» Αρτινό λαό τα κηρύγματά του;

Κατόπιν όλων αυτών η εφημερίδα αυτή δεν έχει να προσθέσει κάτι άλλο, από το να προβεί σε μία έκκληση και να αναπέμψει μια ευχή. Η έκκληση απευθύνεται στον Αρχιμανδρίτη κ. Ιγνάτιο Αλεξίου και με όλο το σεβασμό και στην εκτίμηση που τρέφει στο πρόσωπό του, του ζητεί, με μια δήλωσή του στον τοπικό τύπο, να τερματίσει την, με τη μορφή άρθρων, ψηφισμάτων, επιστολών και ανεξέλεγκτων ψιθύρων, κακώς εννοούμενη υποστήριξη της υποψηφιότητάς του ως Μητροπολίτη Άρτας.

Η έκκληση αυτή στη συνέχεια απευθύνεται σε όλους εκείνους, που τιμούν τον σεπτό Ιεράρχη και τον διακρίνουν για τις χριστιανικές αρετές του. Και να τους καλέσει να ανταποκριθούν στο κοινό αίτημα για ηρεμία και περισυλλογή. Τέλος αναπέμπει την ευχή, όπως ο Θεός φωτίσει το Εκλεκτορικό Σώμα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας και ειδικότερα τον Προκαθήμενό της, ώστε να κρίνουν «με πνεύμα Θεού» και να επιλέξουν τον καλύτερο ιεράρχη, ως νέο Μητροπολίτη Άρτας»

(*) e-mail akoliatsos@gmail.com

(

Του Αντώνη Κολιάτσου (*)

Λίγες εβδομάδες πριν την εκλογή του τότε πρεσβύτερου, κατά κόσμον Ν. Αλεξίου, ως Μητροπολίτη Άρτας (Μάιος 1988), η εικόνα της Αρτινής κοινωνίας, με αφορμή την υποστήριξή του ήταν εξόχως διχαστική. Πραγματικά, τα κουτσομπολιά των «καφενειολογούντων» περί την εκλογή του υποψηφίου Μητροπολίτη από την Ιερά; Σύνοδο, η βροχή των εγκωμιαστικών ή επιτιμητικών σχολίων υπέρ του ενός ή κατά του άλλου των τότε υποψηφίων, οι έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ των «αντιφρονούντων», οι παρασκηνιακές παρεμβάσεις ορισμένων τοπικών πολιτικών, αυτό-διοικητικών και επιχειρηματικών παραγόντων, υπέρ του εκλεκτού τους, η σωρεία των επιστολών στήριξης ή επίκρισης συγκεκριμένων υποψηφίων με παραλήπτες συνοδικούς ιεράρχες, τα ουκ ολίγα σχετικά δημοσιεύματα του τοπικού τύπου που υποστήριζαν την υποψηφιότητα της επιθυμίας τους και μια κακής ποιότητας φημολογία γύρω από την επίμαχη εκλογή, δημιουργούσαν ένα κοινωνικό περιβάλλον έντασης, διχασμού, ηθικής κατάπτωσης, κοινωνικής ρήξης, το οποίο αν μη τι άλλο υπερέβαινε τα εκκλησιαστικά εσκαμμένα. Ένα ανάλογο, αλλά ευτυχώς πολύ μικρότερης έντασης φαινόμενο, παρατηρήθηκε, δυστυχώς και κατά την πρόσφατη εκλογή του νέου Μητροπολίτη Άρτας, το οποίο, όμως, εξ’ αποτελέσματος μάλλον έβλαψε τον θορυβωδώς υποστηριζόμενο από κάποιους κύκλους υποψήφιο, παρά τον ωφέλησε. Οι απόψεις του γράφοντος γύρω από τα της εκλογής Μητροπολίτη Άρτας, τόσο του Σεβασμιότατου κ.κ Καλλίνικου όσο και εκείνη του πρώην πλέον και για λίγο ακόμη τοποτηρητή Σεβασμιότατου κ.κ Ιγνατίου του Δ΄, παραμένει σταθερή, ειλικρινής και απολύτως διάφανη. Και επειδή αυτές ερείδονται σε κάποιες πάγιες ηθικό-κοινωνικό-εκκλησιαστικές αρχές του, που θέλει να πιστεύει ότι παρουσιάζουν ένα ευρύτερο ενδιαφέρον, θεωρεί χρήσιμο να της δημοσιοποιήσει. Ωστόσο αντί να της καταγράψει ευθέως, επιλέγει να τις αφήσει να αναδυθούν μέσα από τις γραμμές του πιο κάτω άρθρου του, που πρωτοδημοσιεύτηκε στο φύλλο της 29/04/1988 της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ» (σ.σ, ο ίδιος ήταν εκδότης και αρθρογράφος της).με τον τίτλο: « Η ΕΚΛΟΓΗ ΝΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ (και εμείς ευχόμαστε να είναι ο Πρεσβύτερος Ν. Αλεξίου αλλά…)(Ένας ακόμη λόγος που ο γράφων προχώρησε στην αναδημοσίευση του πιο πάνω άρθρου, είναι γιατί, αν και έχουν περάσει 28 χρόνια, θεωρεί δίκαιο, ηθικό και δεοντολογικά επιβεβλημένο, να απαντήσει, μέσα από τις γραμμές του σε όλους όσοι, ψευδή, ανυπόστατη, υποβολιμαία και προεχόντως άδικη έρπουσα φημολογία επέμεναν, τότε, να τον κατατάξουν στους πολέμιους της υποψηφιότητας του μετέπειτα Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Ιγνατίου του Δ΄