Την αποθησαύριση της μνήμης μου και του αρχειακού υλικού θέλω να την επικοινωνήσω με τους ανθρώπους για να γνωρίσουν κι εκείνοι τις σημαντικές προσωπικότητες που συνάντησα στη ζωή μου
Ήταν Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2018, μεσημεράκι όταν δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον Ελπιδοφόρο. «Είμαι» μου είπε «από την έντυπη εφημερίδα ΜΑΧΗΤΗΣ της Άρτας που διαθέτει και ιστοσελίδα. Θα ήθελα με αφορμή το τελευταίο βιβλίο σας ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΙΛΟΥΝ μια γραπτή συνέντευξη. Θα σας στείλω τις ερωτήσεις ηλεκτρονικά». Προηγήθηκε ένα άλλο τηλεφώνημα από φίλη αναγνώστρια η οποία ενθουσιασμένη από το βιβλίο μου είπε: «Είμαι έμπλεη από μια ψυχική και πνευματική ευεξία, ένοιωσα μια γαλήνη όταν διάβασα το βιβλίο». Με ενέπνευσε το όνομα του Ελπιδοφόρου (δεν είναι και πολύ συνηθισμένο) με ενεθάρρυνε το τηλεφώνημα της φίλης και αποφάσισα να αποδεχθώ.
ΕΡ. Για ποιο λόγο γράφετε;
Απ. Από μια ψυχική ανάγκη. Υπακούω μια εσωτερική παρόρμηση. Για το συγκεκριμένο βιβλίο το κίνητρο ήταν μια πάλη της μνήμης ενάντια στη λήθη. Δεν θα ήθελα να μείνει θαμμένο στα ράφια της βιβλιοθήκης μου το αρχείο μου που συγκέντρωσα από τη μακρόχρονη δημοσιογραφική μου περιπλάνηση. Θέλω ό,τι σημαντικό υπάρχει να το δημοσιοποιήσω για να μπορέσει να αντλήσει ο αναγνώστης όχι μόνο γνώση από την ιστορία αλλά και ελπίδα.
Ερ. Τί είδους βιβλία γράφετε;
Απ. Ξεκίνησα να γράφω πριν από 20 χρόνια. Τα βιβλία μου ουσιαστικά είναι ένα ξαναζωντάνεμα του αρχείου μου. Το πρώτο αφορούσε στην Σιμόν Ντε Μπωβουάρ, το επόμενο στην Μαργαρίτα Γιουρσενάρ, στη συγγραφέα Έλλη Αλεξίου και το τελευταίο εξιστορεί την ανθρώπινη πλευρά των βραβευμένων μας ποιητών, μέσα από τα μάτια των γυναικών που έζησαν κοντά τους. Έχω έναν πλούτο εμπειριών και γνώσεων όλα αυτά τα χρόνια που εμφανίζονται στο προσκήνιο της μνήμης μου σαν κάτι μοναδικό. Αυτή την αποθησαύριση της μνήμης και του αρχειακού υλικού θέλω να την επικοινωνήσω με τους ανθρώπους για να γνωρίσουν κι εκείνοι αυτές τις σημαντικές προσωπικότητες που συνάντησα στη ζωή μου όχι μόνο με αυστηρό επιστημονικό τρόπο αλλά και με συναίσθημα.
Ερ. Από πού εμπνέεστε;
Απ. Από την προσωπικότητα, το έργο, τις αρετές τους αγώνες και τις αξίες της ζωής ενός ανθρώπους. Οι καθημερινές μορφές διαβίωσής μας άλλαξαν. Δεν έχουμε χρόνο ούτε να γράφουμε ούτε να διαβάζουμε ατελεύτητα βιβλία. Μας φτάνει η περιγραφή μιας αλήθειας για να μας διαφωτίσει άκοπα και σύντομα. Ο χρόνος μας πιέζει.
Ερ. Ποιο είναι το τελευταίο σας έργο; Τι περιέχει και ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε για να το γράψετε και να το εκδώσετε;
Απ. «Οι γυναίκες μιλούν» για τους 4 βραβευμένους μας ποιητές Ελύτη, Ρίτσο, Σεφέρη, Βάρναλη. Η Έρη και η Φαλίτσα Ρίτσου κόρη και σύζυγος του ποιητή, η Άννα Λόντου θετή κόρη του Σεφέρη, η Ευγενία Βάρναλη θετή κόρη του ποιητή και η Ιουλίτα Ηλιοπούλου σύντροφος του Οδυσσέα Ελύτη, εξομολογούνται στιγμές της κοινής ζωής τους. Πρόκειται για μία ιερή εκμυστήρευση που διεισδύει όχι μόνο στο έργο τους αλλά και στο χαρακτήρα τους. Το βιβλίο είναι εμπλουτισμένο με πολλές φωτογραφίες, οι περισσότερες ανέκδοτες και με μερικά αποσπάσματα από την ποιητική τους διαδρομή. Το αποτέλεσμα είναι μία δημιουργική αποκάλυψη. Διαπιστώνει ο αναγνώστης ακόμη και αυτός που δεν είναι μυημένος στην ποίηση ότι ο καθένας τους έχει τη δική του προσωπικότητα, τα δικά του χαρακτηριστικά όμως τους ενώνει η ειλικρίνεια, ο βαθύς πατριωτισμός και η ανθρωπιά που ξεχειλίζει στο έργο τους. Όλοι τους είναι ζωγράφοι. Αγαπάνε την τέχνη, αγαπάνε τον άνθρωπο, έχουν μια συνεπή στάση ζωής. Οι δυσκολίες που συνάντησα ήταν κυρίως τεχνικής μορφής. Θα έπρεπε αυτό το ανεξάντλητο υλικό να το δομήσω με τέτοιο τρόπο ώστε συμπυκνωμένα να επιλέξω τα ουσιώδη. Η συνεργασία μου με τον εκδοτικό οίκο «ΚΑΠΟΝ» ήταν άψογη. Αυτό οφείλεται στην υψηλής ποιότητας αισθητική και άποψη που έχουν για την έκδοση ενός βιβλίου γι αυτό και πέτυχαν ένα εκδοτικό κομψοτέχνημα. Η ψυχή των εκδόσεων, η Ραχήλ γίνεται επίμονη αλλά είναι μία εποικοδομητική απαίτηση γα την ποιότητα των φωτογραφιών. Όμως και όλοι οι συνεργάτες της του εκδοτικού οίκου και του βιβλιοπωλείου της Ραχήλ διακρίνονται για την ευγένεια και τον επαγγελματισμό τους.
Ερ. Ποιές άλλες δραστηριότητες ακολουθείτε;
Απ. Αγαπώ το θέατρο, γι αυτό άλλωστε παρακολούθησα και επί 4 χρόνια ως ακροάτρια την δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, τη μουσική όλα τα είδη καθώς και το διάβασμα. Αυτή τη στιγμή ξαναδιαβάζω τον ατελείωτο Γιάννη Ρίτσο… «Και στις γωνιές του δωματίου οι σκιές σφίγγονται από μιαν αβάσταχτη μετάνοια σχεδόν οργή, όχι τόσο για τη ζωή, όσο για την άχρηστη εξομολόγηση…» ενώ περιγράφει το βάθος της συνείδησής του, δεν είναι σίγουρος αν πέφτουν σε «γη αγαθή». Αν κρίνω από την υποδοχή, το αγκάλιασμα του καινούριου μου βιβλίου, σαν ένας σπόρος έπεσε σε γη αγαθή. Ακριβώς γιατί είναι ένα απόσταγμα ψυχικής διεργασίας και μεγάλου σεβασμού.
Βιογραφικό
Η Εύα Νικολαΐδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1954. Σπούδασε Δημοσιογραφία στην Αθήνα και στη συνέχεια στο College of Journalism στο Λονδίνο, και παράλληλα Κοινωνιολογία στο Mary Ward Center (Tutorial University). Τελειώνοντας τις σπουδές της στο Λονδίνο παρακολούθησε στη Σορβόννη το Τμήμα Πολιτισμού. Ακολούθως έκανε ένα stage στην εφημερίδα Le Monde. Το 1985, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, τελείωσε στο Centre Formation du Journalisme το Τμήμα Τηλεόρασης. Ακολούθως, και για τρία χρόνια, παρακολούθησε μαθήματα ρωσικής γλώσσας στον Ελληνοσοβιετικό Σύνδεσμο και στο Κέντρο Σπουδών Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Από το 1981 και έως το 1983 παρακολούθησε ως ακροάτρια μαθήματα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της από το γυναικείο περιοδικό Πάνθεον στέλνοντας ανταποκρίσεις από το Λονδίνο και το Παρίσι στο αφιέρωμα «Για να γνωρίσουμε τη Γυναίκα στο παγκόσμιο στερέωμα». Συνέχισε στα περιοδικά Ταχυδρόμος, Ένα, Γυναίκα, Bazaar, και στις εφημερίδες Κυριακάτικο Βήμα, Έθνος, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, περιοδικό Αν της Απογευματινής, Πρώτη κ.ά.
Το πρώτο της βιβλίο (Οι γυναίκες θα νικήσουν, Εκδόσεις Γλάρος, 1985), όπως και το δεύτερο (Το άβατο της Σιμόν ντε Μποβουάρ, Εκδόσεις Αλκυών, 2006) είναι αφιερωμένα στη διάσημη Γαλλίδα συγγραφέα, την οποία γνώρισε προσωπικά κατά τη διάρκεια των σπουδών της στο Παρίσι. Το τρίτο βιβλίο της (Η Μαργαρίτα Γιουρσενάρ εξομολογείται στην Εύα Νικολαΐδου, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2008) αναφέρεται σε συνέντευξη που πήρε από τη συγγραφέα. Μέσα στην πολύχρονη καριέρα της είχε την ευκαιρία να συναντήσει και να συνομιλήσει με προσωπικότητες διεθνούς κύρους, όπως οι: Ίντιρα Γκάντι, Έντουαρντ Κένεντι, Γιασέρ Αραφάτ, Νίλτνε Γιότι, Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος, Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, Μάικ Δουκάκης, Σιμόν Βέιλ και πολλοί άλλοι.
Στην ΕΡΤ εργάστηκε για περίπου τριάντα χρόνια. Ξεκίνησε από το ραδιόφωνο με δική της εκπομπή, συνέχισε στα «Χρονικά της ημέρας» (Διεύθυνση Ειδήσεων Ραδιοφώνου) και λίγο αργότερα στις Ειδήσεις Τηλεόρασης.
Από το 1990 έως το 2013 εργαζόταν στη Διεύθυνση Διεθνών Τηλεοπτικών Εκπομπών. Επί 20 χρόνια ήταν αρχισυντάκτρια της πολιτιστικής εκπομπής «9+1 Μούσες», που πρόβαλλε τα σημαντικότερα πολιτιστικά γεγονότα της χώρας μας.